Voor mij is er geen twijfel mogelijk, mijn favoriete thrillerserie komt van de hand van M.J. Arlidge en het hoofdpersonage uit deze legendarische reeks is Helen Grace. Nu kan het zo zijn dat je nog geen enkel boek uit deze razend populaire serie over Helen Grace hebt gelezen, maar dat je inmiddels wel nieuwsgierig bent geworden waarom mensen reikhalzend naar een nieuw deel uitkijken. Als je dan met het eerste deel moet starten voordat je eindelijk aan het meest recente boek kunt beginnen, ben je wel even zoet. Er zijn namelijk inmiddels elf delen. Maar als je meteen aan het nieuwste deel begint, mis je weer van alles. Daarom geef ik je in dit blogartikel de volgorde van alle boeken en een uitgebreide samenvatting (met spoilers) van de voorgaande delen uit die befaamde serie over politie inspecteur Helen Grace.
Waarschuwing
Let op: zoals gezegd bevat dit artikel spoilers. Het is bestemd voor mensen die eerdere delen lang geleden hebben gelezen en een opfrisser kunnen gebruiken of voor de waaghalzen die alleen het laatste boek willen lezen. Bedenk dus goed of je echt niet eerst de eerdere boeken over Helen Grace wilt lezen voor je verder gaat!
Alle boeken over Helen Grace op volgorde
Deel 1: Iene Miene Mutte [2015]
Deel 2: Piep zei de Muis [2016]
Deel 3: Pluk een Roos [2016]
Deel 4: Klikspaan [2016]
Deel 5: Naar Bed, naar Bed [2017]
Deel 6: Wie niet weg is [2017]
Deel 7: Klein Klein Kleutertje [2018]
Deel 8: In de Maneschijn [2018]
Deel 9: Nog lange Niet [2019]
Deel 10: Niemand zeggen [2021]
Deel 0: Twee Kleine Visjes [2021]
Deel 11: Kom eens gauw [2022]
Over Helen Grace
Helen Grace is inspecteur bij de afdeling Zware Misdaden van de politie van Southampton. Met haar één meter tachtig, leren motorkleding en ongenaakbare houding is ze het toonbeeld van ambitie en energie. Ondanks alle ellende die ze in haar functie voor haar kiezen krijgt komt ze nooit te laat, ze heeft nooit een kater en is nooit ziek. Al haar collega’s bewonderen haar voor haar vastberadenheid, toewijding en inzicht.
Maar onder dat stoere uiterlijk gaat heel wat verborgen. Helen Grace had namelijk een afschuwelijke jeugd met ouders die vooral haar oudere zus Marianne mishandelden. Als Helen nog jong is, vermoord Marianne hun vader en moeder in bed en belandt Helen in het zorgsysteem. Uiteindelijk begint ze op achttienjarige leeftijd als verkeersagent en weet ze zich op te werken tot inspecteur bij de meest uitdagende afdeling van het corps. Daar blinkt ze uit discipline en doortastendheid.
Iene Miene Mutte
Laatste waarschuwing: er komen serieuze spoilers aan!
Het eerste deel uit de Helen Grace serie begint met Iene Miene Mutte, wanneer Southampton door een bijzonder gruwelijke seriemoordenaar wordt geteisterd. Mensen worden in tweetallen ontvoerd en krijgen een keuze: als je wil overleven zul je ander moeten doden.
Na een indrukwekkende reeks ontvoeringen waarbij de overlevende slachtoffers zo getraumatiseerd zijn dat ze eigenlijk net zo goed zelf voor de dood hadden kunnen kiezen, vallen twee van Helens collega’s – Charlene (Charlie) Brooks en Mark Fuller – in de handen van de seriemoordenaar.
Op dat moment zit Helen Grace de dader op de hielen, maar wanneer ze uiteindelijk alleen Charlie levend weet te bevrijden komt ze tot een gruwelijke ontdekking. De seriemoordenaar is haar zus Marianne en ze heeft geen andere keuze dan om haar uit zelfverdediging dood te schieten.
Helens geheimen
Helen had haar jeugd altijd goed verborgen weten te houden en heeft de naam Helen Grace zelf verzonnen. Ze heet eigenlijk Jodie Haynes. Hierdoor wist niemand iets over haar familie en het feit dat haar zus Marianne jarenlang voor moord achter de tralies zat. Maar dat was niet het enige dat Helen voor de buitenwereld geheim hield.
Om ervoor te zorgen dat ze de trauma’s uit haar jeugd en alle gruwelijkheden van haar werk het hoofd kan bieden, gaat Helen regelmatig naar Jake, een sm-meester die haar keihard aftuigt.
En dan is er ook nog Robert Stonehill, de zoon van Marianne. Zelf is hij zich er niet van bewust dat zijn tante hem stiekem schaduwt, hij is als baby geadopteerd en weet helemaal niets van zijn biologische moeder en haar afschuwelijke daden. Toch wil Helen heimelijk een oogje op hem houden.
Emilia Garanita
Iedere held(in) heeft een terugkerende kwelgeest nodig en in de Helen Grace serie is dat zonder twijfel de meedogenloze Emilia Garanita. Ze is journaliste bij de Southampton Evening News en heeft het in haar eigen jeugd ook aardig voor haar kiezen gehad.
Haar vader was drugsdealer en toen er een deal misliep werd er zoutzuur in het gezicht van de jonge Emilia gegooid. Eén kant van haar gezicht zit hierdoor onder de littekens en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ze van de ambitie bijna uit haar voegen barst. Ze doet alles voor een scoop en vindt het geen enkel probleem om bijvoorbeeld bij slachtoffers die haar niet te woord willen staan ongepaste vragen door hun brievenbus te schreeuwen.
Ze overtreedt alle mogelijke regels om op de hoogte van de spraakmakende zaken van Helen Grace te blijven, maar bereikt een nieuw dieptepunt als ze de Kawasaki van Helen van volgapparatuur voorziet. Hierdoor komt ze achter het bestaan van Robert Stonehill en komt de arme jongeman via de krant achter zijn huiveringwekkende familiegeschiedenis.
In ieder deel weet Emilia Garanita bij Helen het bloed onder de nagels vandaan te halen, maar in het boek ´Kom eens gauw´ gebeurt er iets bijzonders. Emilia ontwikkelt gevoelens voor een Tinderdate die haar werkwijze verafschuwd en daardoor wordt ze gedwongen om eens kritisch naar zichzelf te kijken. Het gevolg is dat ze een schijnbaar geweten ontwikkelt, de vraag is alleen of die nieuwe principes ook bij haar blijven plakken. Haar aversie voor Helen Grace heeft zich immers erg diep in haar persoonlijkheid geworteld.
De ene na de andere seriemoordenaar
In ieder deel uit deze serie krijgt Helen weer met een nieuwe seriemoordenaar te maken. De ene psychopaat ontvoert zijn slachtoffers en hongert ze uit (Pluk een Roos), de ander moordt door talloze branden te stichten (Klikspaan) en weer een ander jaagt hun slachtoffers in het bos op om ze vervolgens met een kruisboog af te slachten (In de Maneschijn).
Maar in het deel ‘Naar bed, naar bed’ worden er meerdere sm-meesters vermoord. En aangezien Helen bij hen allemaal klant is geweest, wordt het erg moeilijk om vol te houden dat zij niets met die moorden te maken heeft. Sterker nog, dat is onmogelijk omdat uiteindelijk blijkt dat de inmiddels volwassen Robert Stonehill hierachter zit met het doel om zijn tante ten val te brengen.
Helen belandt hierdoor in de Holloway vrouwengevangenis, dezelfde gevangenis waar haar zus Marianne ooit zat (Wie niet weg is). Alleen haar collega Charlie Brooks is er van overtuigd dat Helen onschuldig is en weet met veel moeite in haar eentje dat ene flintertje bewijs te vinden waardoor Robert Stonehill als werkelijke dader wordt opgepakt.
Helens collega’s
Helen verslijt aardig wat hoofdinspecteurs, van de elegante Ceri Harwood tot micromanager Jonathan Gardam en de vriendelijke Grace Simmons, die ooit Helens mentor was. De verzonnen achternaam van Helen is dan ook een ode aan deze Grace Simmons. Qua rechercheurs is het net zo goed een aardig komen en gaan, maar Charlie Brooks is een constant gegeven.
In eerste instantie gaat Helen Charlie uit de weg omdat zij haar aan de vreselijke daden van Marianne herinnert (Iene Miene Mutte). Charlie kreeg namelijk een miskraam doordat Marianne haar met vreselijk veel stress en zonder eten of drinken dagenlang gevangen hield. Gaandeweg weet ze echter Charlies kundigheid op prijs te stellen en nadat Charlie Helen eigenhandig uit de Holloway gevangenis weet te krijgen, ontstaat er zowaar een warme vriendschap. Charlie maakt Helen zelfs peettante van haar beide dochters.
Joanne Sanderson is een ander verhaal. Vele delen lang kijkt deze rechercheur tegen Helen Grace op en doet ze er alles aan om bij haar in een goed blaadje te komen. Maar uiteindelijk is zij degene die Helen Grace het laatste zetje naar de gevangenis geeft. Tijdens Helens gevangenschap (Wie niet weg is) mag Sanderson ook haar functie van inspecteur overnemen.
Nadat Helen vrij is gekomen en haar oude functie terugkrijgt, voelt Joanne zich vreselijk bezwaard (Klein klein Kleutertje). Als het hele team de zoveelste seriemoordenaar achterna zit, zet Joanne haar leven op het spel om aan Helen Grace te laten zien wat ze waard is, maar verliest. Helen voelt zich verantwoordelijk voor haar dood en houdt een levenslang schuldgevoel over aan het feit dat ze Joanne tot dat moment heeft gedreven. Zij had Sanderson de onbeduidende rotklusjes gegeven. Als ze haar als volwaardig lid van het team had behandeld, was Joanne niet zo onbezonnen geweest.
Joseph Hudson
In het deel ‘In de Maneschijn’ wordt brigadier Joseph Hudson aan Helen’s team toegevoegd en hij heeft direct een hele grote drang om zichzelf te bewijzen. Hij is ontzettend onder de indruk van Helen Grace, zowel van haar eerdere werk als van haar uiterlijk en uitstraling, en dat zorgt ervoor dat hij teveel risico neemt. In de climax van het verhaal snijdt hij zich akelig in de vingers, Helen komt hierdoor door zijn toedoen bijna om het leven.
Hoe dan ook, er is een duidelijke chemie tussen die twee. Helen vindt hem aantrekkelijk en het is voor haar een grote pré dat hij niet alleen motorrijdt, maar haar ook nog eens heel aardig bij kan houden tijdens hun speelse races op uitgestorven wegen.
Het is dan ook geen verrassing dat in het begin van het deel ‘Nog Lange Niet’ Helen en Joseph naast elkaar wakker worden als Helen wordt gebeld omdat het lichaam van Justin Lanning is gevonden. Echt sprake van een relatie is er alleen nog niet. Joseph gaat diep gebukt onder het gezichtsverlies dat hij leed toen Helen bij hun vorige zaak door zijn schuld ernstig gewond raakte. Bovendien komt Helen erachter dat Joseph niet alleen zijn ex-vrouw, maar ook zijn zoon heeft verlaten. Joseph heeft haar nooit verteld dat hij een kind heeft en het feit dat hij dat jongetje uit zijn leven heeft geschrapt vindt ze onvergefelijk.
Niemand zeggen
Na covid-19 bevindt Engeland zich in een recessie en woedt er een ongekende misdaadgolf door Southampton. Het is normaal dat Helen met twee of drie serieuze moordzaken tegelijkertijd te maken heeft, maar nu zijn er vier moorden. Een dodelijke straatroof, een inbraak die met een moord eindigde, een carjacking die iemand met zijn leven moest bekopen en de afslachting van een 16-jarige meisje.
Terwijl Helen met haar handen in het haar zit omdat ze in geen enkele zaak ook maar de kleinste aanwijzing heeft die tot een mogelijke doorbraak kan leiden, wordt er ook nog eens een privédetective levend in brand gezet.
Haar relatie met Joseph Hudson is gestrand omdat Helen er niet mee kon leven dat hij zijn zoon in de steek heeft gelaten en dat zorgt voor de nodige spanning. Joseph kan het namelijk niet verkroppen dat Helen hem heeft gedumpt en neemt zich voor om haar zoveel mogelijk te dwarsbomen.
Hij gaat niet alleen faliekant tegen Helens onderzoekrichtingen in, hij lekt ook nog eens cruciale informatie naar journalist Emilia Garanita. Helen biecht vervolgens bij hoofdinspecteur Grace Simmons op dat ze een geheime relatie met teamlid Joseph Hudson heeft gehad en samen komen ze tot een oplossing om Joseph te dwarsbomen. Maar als Grace Simmons niet veel later door haar hartkwaal komt te overlijden heeft Joseph alsnog vrij spel.
Joseph heeft op zijn beurt vrij spel en gaat naar korpschef Alan Peters. Peters besluit hierdoor om Helen te ontslaan en haar baan aan Joseph te geven, maar dat feestje gaat uiteindelijk niet door. Helen heeft het laatste gesprek dat ze met Joseph had namelijk opgenomen. Dat hoeft ze maar een keer af te spelen om haar plek veilig te stellen.
Vervolgens kan ze door met haar onderzoek, waarin langzaam maar zeker duidelijk wordt dat er één man achter al deze moorden zat. De dader is de psychiater Alex Blythe en hij heeft het spelletje slim gespeeld. Hij heeft meerdere cliënten uit zijn praktijk ertoe aangezet om de partner of vijand van een andere client te vermoorden. Op deze manier konden deze moorden niet met elkaar in verband worden gebracht. De moordenaars kenden hun slachtoffers namelijk niet.
Zodra Helen deze conclusie trekt, opent ze een klopjacht op de Alex Blythe, maar hij weet te ontkomen. Hij laat alleen nog wel een enkele belofte achter. Ooit zal hij de grote Helen Grace te pakken krijgen.
Kom eens gauw
Er zijn inmiddels vier maanden sinds de ontsnapping van Alex Blythe verstreken en sindsdien is Helen Grace op haar hoede. De kans is levensgroot dat Blythe opnieuw een voormalige patiënt heeft gechanteerd, dit keer om Helen te vermoorden. Ze heeft het gevoel dat ze ieder moment drie keer over haar schouder moet kijken en dat zorgt voor veel stress.
Daar komt bij dat Joseph Hudson haar smeekt om haar verklaringen in te trekken zodat hij niet in de gevangenis belandt, dat de betrekkelijk nieuwe korpschef Alan Peters haar met argusogen in de gaten houdt, dat haar steun en toeverlaat Charlie Brooks door privéomstandigheden niet in de goede doen is en dat er opnieuw een seriemoordenaar in Southampton is opgestaan.
Terwijl de zaak rondom de seriemoordenaar in volle gang is, ontdekt Helen dat ze wel degelijk wordt achtervolgd. Het moet een slachtoffer van Blythe zijn die het op haar heeft gemunt. Wanneer er op een avond een man in het schemerdonker voor de deur van haar appartement naar Helen toekomt en haar ruw bij de schouder pakt, verdedigt Helen zich direct. Er ontstaat een worsteling en ze trapt hem van haar af, waardoor degene over de balustrade van het gebouw kukelt en te pletter valt. En dan pas ziet ze dat het Joseph Hudson is, hij was voor een laatste pleidooi naar haar toegekomen.
Alan Peters ruikt zijn kans en zet Helen na deze gebeurtenis op non-actief, Charlie Brooks moet haar vervangen. Charlie is daar allesbehalve gelukkig mee, zeker omdat ze thuis al genoeg op haar bordje heeft. Maar gelukkig heeft Helen Grace zich nog nooit door een schorsing tegen laten houden. Ze weet uiteindelijk niet alleen de seriemoordenaar te pakken, ze slaagt er ook in om Alex Blythe in zijn kraag te vatten.
Waarom de Helen Grace serie onevenaarbaar is
Thrillerseries met een inspecteur of rechercheur als middelpunt doen het altijd goed. Neem nu bijvoorbeeld Carl Mørck uit de Serie Q van Jussi Adler-Olsen, Luc Callanach en Ava Turner van Helen Fields of Sam Porter van J.D. Barker. Helen Grace van M.J. Arlidge is alleen een verhaal apart.
Niet alleen zijn de moorden en moordenaars waar ze mee te maken krijgt bijzonder gruwelijk en zitten de verhalen altijd meer dan uitstekend in elkaar, Helen is ook gewoon een uitzonderlijk personage. Aan de buitenkant is ze de perfecte inspecteur die alles op orde lijkt te hebben, een vleesgeworden heldin. Aan de binnenkant wordt ze gekweld door trauma’s, verdriet, onzekerheid en schuldgevoelens.
Haar karakter staat ook volmaakt in evenwicht met een Charlie Brooks die als jonge moeder met de dagelijkse beslommeringen van het ouderschap en het huwelijk kampt. En dan is er de fantastische Emilia Garanita (mijn absolute favoriet, als zij niet meer meedoet haak ik ook af) die als smaakmaker door alle verhalen wandelt.
Komt er een nieuw boek over Helen Grace?
Goed nieuws! Ik had onlangs de eer om M.J. Arlidge (die gewoon Matthew heet) bij het Best of Thrillers event te ontmoeten en tijdens die gelegenheid vertelde hij enthousiast dat er in de zomer van 2024 een nieuw deel uit de Helen Grace-serie zal gaan verschijnen. En dat er niet veel later nog een nieuw boek over Helen Grace ter perse gaat.
Maar dat is nog niet alles. Hij liet ook weten dat er een televisieserie over de boeken van Helen Grace aan zit te komen. Deze plannen bevinden zich nog in een pril stadium, er is bijvoorbeeld nog niet besloten welke actrice Helen Grace zal gaan spelen. Toen ik dat hoorde sprong ik bijna opgewonden op om te roepen dat ik dat wel op me wilde nemen, maar ik bedacht me net op tijd dat niemand op een Helen Grace van bijna 50 jaar oud en kledingmaat 42 zat te wachten. En dan heb ik het nog niet eens over mijn volledige gebrek aan acteerervaring.
Hoe dan ook, er komt nog veel meer Helen Grace aan en ik kan niet wachten!
Geen reacties