Wanneer Melanie Walton en Tom Campbell hun tentje op het kampeerterrein van de nieuwe camping Woodland View in het New Forest neerplanten, hebben ze een romantisch weekend voor ogen. Maar dan wordt Melanie midden in de nacht alleen in de tent wakker, haar verloofde Tom is nergens te bekennen. Hij wordt uiteindelijk uren later diep in het bos gevonden. Zijn ontzielde lichaam hangt ondersteboven en er steken drie pijlen uit zijn borst, nek en rug. Vanaf dat moment is duidelijk dat er iets duisters in het bos schuilt en dat dat nog maar net op gang is gekomen.
Het tweede slachtoffer
Inspecteur Helen Grace komt net uit een anonieme onenightstand als ze op haar Kawasaki stapt en naar de plaats delict rijdt. Zodra ze het halfnaakte, verminkte lichaam ziet stapelen de vragen zich bij haar op. Waarom is dit gebeurd? Waarom op deze manier? Wie is er zo gruwelijk?
Helen en haar team zorgen al snel voor mogelijke verdachten, maar dit voorkomt niet dat er een tweede slachtoffer valt. Matteo Dominici neemt radeloos contact op met de politie omdat zijn vriendin Lauren Scott tijdens een nachtje kamperen in het New Forest spoorloos is verdwenen. Haar dode lichaam wordt niet lang daarna gevonden en ze is op dezelfde manier toegetakeld als Tom Campbell.
In de tussentijd kampt Charlie Brooks met slapeloosheid omdat haar dochtertje iedere nacht last van nachtmerries heeft en speelt er een sterke aantrekkingskracht tussen Helen Grace en Joseph Hudson, het nieuwste lid van het team.
Een nieuwe bureauchef
Na het vertrek van Jonathan Gardam lukte het de leiding van de politie van Southampton maar niet om een goede vervanger te vinden, waardoor Helen die functie ook op haar bordje kreeg. Ze zijn er nu wel in geslaagd om een interim-bureauchef aan te stellen en dat is niemand minder dan de zestig jaar oude Grace Simmons, die eigenlijk al met pensioen had willen gaan. Ze wisten haar op de valreep over te halen en daar is Helen heel blij om. Simmons heeft namelijk een bijzonder plekje in haar hart.
“Na de moord op haar ouders was Helen van tehuis naar tehuis gegaan, totdat ze uiteindelijk in een instelling in Basingstoke belandde. De dingen die ze daar had gezien en meegemaakt zou ze nooit meer kwijtraken, maar dankzij de tussenkomst van Simmons – die op dat moment slechts een bescheiden agente was – had Helen weten te ontsnappen. Nadien had Simmons Helen goed in de gaten gehouden, haar begeleid en gesteund en later, toen Helen besloot om bij de politie te gaan, was ze haar mentor geweest. Ze had zelfs zo’n indruk op Helen gemaakt dat ze ‘Grace’, Simmons’ voornaam, had aangenomen toen ze een nieuwe identiteit koos.”
Emilia Garanita
Natuurlijk is ook journaliste Emilia Garanita weer van de partij om het leven van Helen en haar team zuur te maken. Dit keer legt ze het aan met de forensisch fotograaf om exclusief beeldmateriaal van de moorden te kunnen stelen, maar uiteindelijk raakt ze zelf ook in de zaak verstrikt. Is Emilia dit keer degene die de daadwerkelijke moordenaar weet te vinden?
In de tussentijd probeert Charlie haar werk zo goed mogelijk te doen, maar daarbij neemt ze ook onnodige risico’s. Joseph Hudson wil zich als nieuweling dolgraag bewijzen en zo tegelijkertijd indruk op Helen maken. Zij mag dan wel een stuk ouder zijn, hij vindt haar onweerstaanbaar.
Uiteindelijk wordt de zaak steeds verwarrender, maar ook nijpender. Gaat het Helen en haar team lukken om deze genadeloze moordenaar te vinden voordat er nog een slachtoffer valt?
Het dikste deel
Dit achtste deel uit de Helen Grace serie is een stuk lijviger dan de voorgaande boeken. Met 532 pagina’s is dit boek het dikste deel en ergens rond het middenstuk begon ik dat wel te merken. M.J. Arlidge neemt hier net wat meer tijd om aandacht aan alle personages en hun motieven met bijbehorende frustraties te wijden.
Dat zorgt voor de nodige vertraging, maar heel storend vond ik dat niet. Zoals gewoonlijk zijn de hoofdstukken lekker kort, is er genoeg actie en zit het verhaal uitstekend in elkaar. Al met al is er iets minder vaart, maar uiteindelijk is M.J. Arlidge er opnieuw in geslaagd om met een verrassende ontknoping te komen en dat is voor mij het enige wat telt. Op naar de volgende!
Geen reacties