Justin Lanning staat op het punt om vanuit zijn weelderige kantoor naar huis te vertrekken als hij door een onbekend nummer wordt gebeld. De persoon aan de andere kant van de lijn zegt maar één ding: ‘Je hebt nog een uur te leven.’ De volgende ochtend krijgt Helen Grace een telefoontje dat er een lichaam is gevonden. Het is het begin van een nieuw kat-en-muisspel vol twijfels en doodlopende aanknopingspunten waarin inspecteur Grace een bijzonder lugubere seriemoordenaar te pakken moet zien te krijgen.
Uit de schaduwen getreden?
Al snel blijkt dat Justin Lanning geen willekeurig slachtoffer is. Hij was een van de scholieren die acht jaar eerder door Daniel King werden ontvoerd terwijl zij in de South Downs met een speurtocht bezig waren. Hij hield de vijf tieners op zijn boerderij in de buurt van Chilgrove gevangen en nam zijn tijd om hen geestelijk en lichamelijk te martelen. Justin Lanning en drie anderen wisten uiteindelijk te ontsnappen, Rachel Wood werd tijdens hun vlucht door King gepakt en vermoord.
Daniel King verdween vervolgens van de aardbodem en is sindsdien een beruchte voortvluchtige. Zo nu en dan komen er berichten dat hij ergens is gesignaleerd, maar dit loopt altijd met een sisser af.
Intussen heeft een van de andere tieners die deze ontvoering heeft overleefd, Maxine Pryce, recentelijk een boek over haar ervaringen geschreven dat rechtstreeks naar de bestsellerlijst is geschoten. Er is dus genoeg reden om aan te nemen dat Daniel King uit de schaduwen is getreden om zijn werk af te maken. Het is in ieder geval de eerste richting waar Helen Grace en haar team in gaan zoeken.
Twee boeken in een
Terwijl Helen Grace met onder andere haar prille minnaar Joseph Hudson en de hoogzwangere Charlie Brooks op zoek naar de moordenaar van Justin Lanning gaat, maakt Maxine Pryce zich op voor een signeersessie in een grote boekhandel. Maar dan wordt ze door een onbekend nummer gebeld…
Fragmenten uit Maxines boek zijn ook in het verhaal verwerkt, hierdoor worden de werkelijke gebeurtenissen tijdens die ontvoering van acht jaar geleden en de zoektocht van Helen Grace met elkaar verweven. Het resultaat is dat het boek nog meer dynamiek krijgt.
“Fragment uit ‘Een zwarte nacht’, door Maxine Pryce:
De waarheid is dat we blij waren dat we de boerderij binnen konden. Buiten was het mistig en onaangenaam, de motregen hing om ons heen en was er op de een of andere manier in geslaagd door onze waterdichte kleding heen te kruipen. We waren koud, nat gefrustreerd en bang. Daarom leek het huis met de dansende lantaarns en het grote warme fornuis zo’n veilige plek.
Onze gastheer was een beetje typisch, dat dachten we volgens mij allemaal, maar niet ongastvrij.”
Het grote verschil met de vorige delen
Natuurlijk vallen er meer doden en natuurlijk is de uiteindelijke dader alles behalve voor de hand liggend. Dat ben ik inmiddels wel gewend van de boeken over Helen Grace. Zoals gewoonlijk zijn de hoofdstukken kort, is het een verhaal vol vaart, spanning en onverwachte wendingen en zorgt de journaliste Emilia Garanita voor een fijne dosis ergernis.
Toch is er dit keer een groot verschil. In dit deel is Helen in een ontluikende relatie met haar collega Joseph Hudson verwikkeld, en ik merkte dat ik als lezer daar aangenaam verrast om was. Helen is niet van de relaties en het feit dat ze pogingen deed om zich aan iemand te binden vond ik verfrissend. Hoewel Joseph Hudson door zijn omstreden verleden en zijn bewijsdrang niet bepaald de ideale partner is, zat ik toch van harte te hopen dat die twee een koppeltje gaan vormen (goh, kennelijk ben ik een romanticus!). Of dat werkelijk gaat lukken, komt ongetwijfeld in een volgend deel aan bod. M.J. Arlidge heeft deze ontwikkelingen namelijk nog enigszins in het midden gehouden.
Geen reacties