Het is inmiddels negen maanden geleden dat Helen Grace uit de vrouwengevangenis Holloway is vrijgelaten. Er is dankzij de hulp van haar collega Charlie Brooks onomstotelijk aangetoond dat ze niet achter de moorden op meerdere sm-meesters zat. Bovendien heeft ze tijdens haar gevangenschap ook nog eens meerdere moorden die achter de tralies plaatsvonden op kunnen lossen. Sinds haar terugkomst heeft ze haar functie als hoofdinspecteur bij de politie van Southampton teruggekregen en heeft ze een nieuwe Kawasaki Ninja gekocht. Maar dan vindt ze in de vroege ochtend onderweg naar haar werk een neergeschoten vrouw midden op de weg…
De afgezaagde lopen van een jachtgeweer
Het is 07:05 als Sonia Smalling in haar Audi van haar woonplaats Ashurst naar haar werk in Southampton rijdt. De landweg die ze heeft genomen is uitgestorven, totdat ze een schreeuwende vrouw naast een verongelukte motor ziet. Niet veel later kijkt Sonia in de afgezaagde lopen van een jachtgeweer.
Twaalf minuten later rijdt Helen Grace met haar Kawasaki over dezelfde weg en ziet Sonia bloedend op het asfalt liggen. Sonia sterft in haar armen, zonder uit te kunnen leggen waarom ze op zo’n meedogenloze manier is afgeknald. Of hoe ze op die stille landweg is gekomen, want er is geen auto of ander vervoer te bekennen.
Helen roept al haar collega’s op om deze plaats delict veilig te stellen en gaat meteen aan het werk om te kunnen achterhalen wie de moordenaar van Sonia Smalling is. Veel tijd krijgt ze niet, want om 09:13 wordt de apotheek van Alan Sansom overgenomen door twee mensen. Een van hen heeft een jachtgeweer met afgezaagde lopen bij zich.
Sanderson
Een van de mensen die ook aan de zaak van Sonia Smalling meewerkt is rechercheur Sanderson. Ze is een vast lid van het team, maar Helen gaat haar sinds haar terugkomst bij het corps liever uit de weg. En daar heeft ze een goede reden voor.
“De waarheid was dat het niet lekker liep tussen haar en Helen sinds Helens vrijlating. Sanderson had een sleutelrol gespeeld bij de arrestatie van Helens neef, met haar vrijlating tot gevolg, maar dat kon niet verhullen dat ze voor die tijd had geloofd dat haar baas een koelbloedige moordenaar was. Gedurende hun onderzoek naar de sm-moorden was de verdenking op Helen gevallen; Sanderson was daarmee aan de haal gegaan en had niet beseft dat haar baas erin geluisd was. Onbedoeld was ze medeverantwoordelijk voor het feit dat een onschuldige vrouw drie gruwelijke maanden in de gevangenis van Holloway had gezeten. Ze had haar werk weliswaar naar eer en geweten gedaan, maar had hierdoor wel promotie gekregen en had Helens baan tijdelijk overgenomen. Haar handelen duidde op een gebrek aan vertrouwen in Helen en dat was moeilijk uit het collectieve geheugen te schrappen.“
Sanderson heeft ambitie, dat heeft ze in eerdere delen uit deze Helen Grace-serie al meerdere keren laten zien. Ze heeft vreselijk veel spijt dat ze actief aan Helens arrestatie heeft meegewerkt en loopt nu het vuur uit haar sloffen om weer in een goed blaadje bij Helen te komen. Helen geeft haar de grootste rotklusjes die ze kan bedenken, maar Sanderson probeert steeds meer bij de kern van de zaak te komen. En dat komt haar uiteindelijk duur te staan.
Kriskras door de stad
De moordenaars van Sonia Smalling hebben nadat ze de apotheek van Alan Sansom goed onderhanden hebben genomen de smaak pas echt goed te pakken. Ze trekken kriskras door de stad en laten een spoor van ellende en vernieling achter zich.
Mijn favoriete personage uit de Helen Grace-serie – journaliste Emilia Garanita – is uiteraard weer van de partij, dit keer uitgebreider dan ooit. Na haar ‘fifteen minutes of fame’ rond haar artikelen over het gevangenschap van Helen moet ze haar carrière weer opnieuw op gaan bouwen, dus ook zij moet haar beste beentje voorzetten om haar hoofd boven water te houden. En dat doet ze met verve.
Om 20:57 komt deze 14 uur durende achtbaan van moord en ongekende spanning uiteindelijk tot een eind en kan ik maar een conclusie hieruit opmaken: M.J. Arlidge heeft zichzelf met dit boek genadeloos overtroffen.
Geen reacties