Vier delen lang heeft inspecteur Helen Grace een geheim kunnen bewaren: ze gebruikt sadomasochisme om haar spanningen en stress te kunnen verwerken. Wanneer haar voormalige sm-meester in een nachtclub wordt vermoord, staat Helen voor een moeilijke keuze. Is het verstandig om haar baas te laten weten dat ze het slachtoffer kende en zelf ook geen onbekende in de sm-wereld is? Of is het een beter idee om haar mond te houden?
De Martelkamers
Het is het Annual Ball in sm-club De Martelkamers, het hoogtepunt van de sm-agenda aan de zuidkust. Helen gaat nooit naar dergelijke activiteiten, laat staan dat ze ooit in een sm-club komt. Ze houdt haar ongebruikelijke behoeften strikt voor zichzelf, ze heeft zelfs een wegwerp gsm om afspraken met haar meester te maken.
Jake – die lang Helens meester is geweest totdat hij teveel gevoelens voor haar kreeg – is die avond wel in De Martelkamers. Op de dansvloer laat hij zich door een gemaskerd individu verleiden en gaat mee naar een aparte kamer. Deze beslissing moet hij met de dood bekopen.
Jakes lichaam is in eerste instantie helemaal ingepakt met natte lakens. Daarna is ook zijn hele gezicht ingetaped waardoor hij is gestikt. Grace is degene die het tape op zijn gezicht doorknipt, hem direct herkent en met een schok beseft welke genadeloze implicaties deze moord voor haar kunnen hebben.
Brooks versus Sanderson
De scherpe concurrentiestrijd tussen collega’s op het bureau van Southampton kwam met name in het derde deel uit de Helen Grace-serie – Pluk een Roos- al uitgebreid aan de orde, maar in dit verhaal wordt het tot een nieuw kookpunt gebracht. Rechercheur Sanderson liet eerder zien dat ze erg ambitieus is en ook de sympathieke Charlie Brooks is niet vies van aspiratie, zeker nu zij zichzelf als werkende moeder wil bewijzen.
“’Schei toch uit Charlie. Je bent altijd al impulsief geweest, maar dit is anders. Je wilt Sanderson aftroeven, dáár gaat het om. Dit was háár aanwijzing.’
‘Waarom heeft zij hem dan niet aangehouden?’ vroeg Charlie beledigd, en ze wierp een snelle blik op haar rivaal, die bij de buitendeur van de flat rondhing.
‘Ik heb alle leden van het team opdracht gegeven mij direct te informeren over eventuele ontwikkelingen, maar jij hebt dit bewust stilgehouden. Je hebt een belangrijke briefing gemist en je bent in je eentje aan het werk gegaan. Wat wil je daar nou mee bewijzen? Dat je bereid bent je leven op het spel te zetten omwille van je carrière? Je móét hier grip op zien te krijgen, het beïnvloedt je inzicht, je vermogen om je taken uit te oefenen…’
‘Dat moet jij nodig zeggen.’
Helen zag eruit alsof ze op het punt stond te ontploffen, maar Charlie wist van geen ophouden. ‘Vanaf het moment dat we Jake Elder daar zagen liggen, doe je al vreemd.‘”
Dus terwijl Helen Grace als een bezetene de toenemende moorden op sm-meesters probeert op te lossen zodat haar geheim bewaard kan blijven, trekken Sanderson en Brooks alles uit de kast om indruk op haar te maken. De moorden, Helens geheim en de hoog oplopende strijd tussen de twee vrouwelijke rechercheurs geven het verhaal zowel dynamiek als urgentie.
Tel daar bij op dat hoofdinspecteur Jonathan Gardam zijn romantische gevoelens voor Helen amper nog onder controle heeft en dat de genadeloze journaliste Emilia Garanita ook weer heerlijk op dreef is, dan is wel duidelijk dat M.J. Arlidge opnieuw een fantastische thriller heeft geschreven.
De puzzelstukjes vallen in elkaar
Zoals gezegd, Naar bed, naar Bed is het vijfde deel uit deze onvergetelijke serie en alhoewel de boeken in principe best als standalones kunnen worden gelezen, raad ik dat niet aan. In al die voorgaande delen gebeurt er namelijk van alles dat je als lezer niet kunt missen om met name dit boek goed te kunnen begrijpen en waarderen.
Er is een hele geschiedenis tussen Helen Grace en zowel Charlie Brooks als rechercheur Sanderson (om de een of andere reden wordt haar voornaam zelden genoemd waardoor ik die maar niet onthoud). Ook Emilia Garanita heeft in alle delen een prominente rol en daar zitten ook de nodige ontwikkelingen in. SM-meester Jake is net zo goed een belangrijk onderdeel van Helens leven geweest. En dan is er nog een ander essentieel aspect wat ik hier niet ga noemen omdat ik dan veel te veel weggeef.
Als je dat allemaal niet in de voorgaande boeken hebt gelezen, dan gaat het feit dat er in dit boek een heleboel puzzelstukjes in elkaar vallen volledig aan je voorbij en dat lijkt me eeuwige zonde. Doe jezelf dus een plezier en lees alle boeken uit de Helen Grace-serie in de goede volgorde, ik garandeer je dat je er geen seconde spijt van zult hebben!
Geen reacties