Sleutel 17 – Marc Raabe

Op een gewone zondagochtend in Berlijn opent kerkorganist Bernhard Winkler om half zeven de deuren van de Berliner Dom. Hij houdt er van om in alle vroegte alleen door de immense Dom te lopen, maar vandaag krijgt hij binnen een paar tellen de schrik van zijn leven. Midden in de koepel, op zo´n tien meter hoogte, hangt namelijk een constructie met daaraan het gruwelijk toegetakelde lichaam van de omstreden ex-bisschop en dompredikante Brigitte Riss. Zo´n anderhalf uur later wordt rechercheur Tom Babylon uit zijn bed gebeld om deze verwarrende zaak op te pakken.

Terug naar 1998

Zodra Tom ter plaatse is en naar het lichaam in de koepel kijkt, ziet hij dat er een sleutel om de nek van de vermoorde predikante hangt. En dat er het cijfer 17 op die sleutel is gekrast. Dat brengt hem onmiddellijk terug naar zijn jeugd, waarin hij als veertienjarige jongen veel tijd met zijn vrienden (waaronder de dochter van de predikante Brigitte Riss) doorbracht in wat toen nog Oost-Berlijn was.

Op een warme zaterdagmiddag in juli 1998 vonden Tom en zijn vrienden in het Teltowkanaal een sleutel met daarop het cijfer 17. Tom gaf de sleutel aan zijn jongere zusje Viola en een dag later verdween het meisje spoorloos, met de sleutel. Hij is ervan overtuigd dat Viola nog leeft en hij is na al die jaren nog altijd bezig om haar terug te vinden. Wanneer hij die sleutel om de nek van de vermoorde dompredikante ziet hangen, ziet hij dat als een aanwijzing naar die middag in 1998 en de verdwijning van zijn zusje.

Terwijl het moordonderzoek start en Tom het met moeite voor elkaar krijgt dat hij in het team mag blijven, overtreedt hij alle mogelijke regels om niet alleen de moordenaar te vinden, maar ook uit te zoeken wat deze zaak met zijn zusje te maken heeft.

Sita Johanns

Ook psycholoog Sita Johanns wordt voor extern psychologisch advies aan het team toegevoegd. Een tijd geleden moest ze de onderzoeksafdeling van de recherche gedwongen verlaten, dus ze kan het geld goed gebruiken. Ze is de getinte dochter van een gastarbeider uit de communistische broederstaat Cuba en als outsider kiest ze al snel de kant van Tom Babylon. Voor ze het weet wordt ze verleid om net zo hard buiten de lijntjes te kleuren als hij doet.

“Het zwaailicht komt snel dichterbij. Wat Tom nu helemaal niet kan gebruiken zijn onaangename vragen of een nader onderzoek, al helemaal niet omdat hij niet weet hoe Sita zal reageren als ze om verklaringen wordt gevraagd. Hij legt de tas met handdoeken terug op de vloer van de Passat. ‘Kom, we smeren ‘m. Snel.’
Sita maakt geen aanstalten.
‘Jij wilde erbij zijn,’ brengt Tom haar in herinnering, ‘nu zit je er tot je nek in.’
‘Als ze hier toevallig komen patrouilleren, zijn we hier gewoon met een onderzoek bezig.’
‘Vroeg of laat komt Morten er toch wel achter. Die zoekt al langer naar een voorwendsel om mij eruit te flikkeren. En op jou reageert hij ook niet bepaald welwillend.’
Na een korte aarzeling knikt Sita instemmend.”

Veel vaart en dynamiek

Vanaf de eerste bladzijde word je als lezer in het verhaal gezogen en door alle vaart en dynamiek heb je al snel het gevoel dat je naast Tom Babylon staat. Al heel vroeg in het boek wordt je namelijk ingewijd in zijn grote geheim: zijn zusje is in zijn hoofd nog steeds een deel van zijn leven. Hij ziet haar op moeilijke en uitdagende momenten nog altijd voor zich, als onderdeel van de gebeurtenissen en ze geeft hem ongevraagd advies.

De verhaallijn springt regelmatig naar die zaterdagmiddag in 1998, want Tom en zijn vrienden vonden natuurlijk veel meer dan alleen die sleutel met het cijfer 17 erop. Ik wil alleen niet te veel verklappen. Naast het heden en het verleden is er het boeiende perspectief van Friderike Meisen, een stagiaire in de psychiatrische privékliniek Höbecke. Zij krijgt met een patiënt te maken die ook een steeds grotere rol in het geheel gaat spelen.

Ik heb me in principe prima met deze Duitse thriller vermaakt. Tegen het einde vond ik het alleen wel erg ingewikkeld en verwarrend worden. Feit dat er geen afgerond einde was omdat er nog meerdere delen volgen hielp ook niet echt mee. Hierdoor heb ik momenteel met redelijke twijfels te maken, want de kans dat ik het vervolg moeilijk kan volgen omdat ik het einde van dit boek niet helemaal begreep is redelijk aanwezig. Maar aan de andere kant vond ik Tom Babylon met zijn trauma’s en persoonlijke zoektocht met alle bijbehorende spanning ook erg prettig.

Ik twijfel nog even door, je ziet het vanzelf wel verschijnen als ik uiteindelijk toch beslis om Kamer 19 ook te lezen!