Alexandra wordt achterin een rijdend busje wakker, haar polsen zijn vastgebonden. Ze heeft geen idee hoe ze in dat busje terecht is gekomen, haar laatste herinnering is dat ze samen met haar zes maanden oude zoontje Max in een vakantiehuisje op de Veluwe was en dat haar partner Maarten na een ruzie was vertrokken. Terwijl het busje naar een onbekende bestemming verder rijdt, neemt paniek bezit van Alexandra. Haar zoontje is alleen en niemand weet dat hij daar is!
De workaholic
Alexandra is commercieel manager bij een verpakkingsbedrijf en ze is echt dol op haar werk. Ze is een succesvolle zakenvrouw en krijgt een enorme kick van elke opdracht die ze binnenhaalt. Omdat ze ook nog eens een hele fijne relatie met Maarten heeft, lacht het leven haar op alle fronten toe.
Wanneer Maarten uiteindelijk op een zwangerschap aanstuurt, gaat Alexandra daar op in. Die moedergevoelens en interesse in baby’s komen vast vanzelf wel. In de werkelijkheid valt dat alleen erg tegen.
Hoewel ze dol op haar zoontje Max is en zielsveel van hem houdt, heeft ze geen enkele behoefte om nu de vertroetelende, kirrende moeder uit te gaan hangen. Tijdens haar verlof werkt ze zoveel mogelijk door, ze begint niet aan borstvoeding en gaat zodra het weer kan opnieuw meer dan fulltime werken.
Als haar relatie met Maarten op de klippen dreigt te lopen en ze als gezin naar de Veluwe vertrekken, gaat alleen alles mis. Maarten vertrekt vroegtijdig en Alexandra wordt ontvoerd door een onbekende man die haar in een afgelegen boerderij onderbrengt.
De tiener
Demi is zestien jaar oud en woont tot haar grote ongenoegen alleen met haar moeder. Haar ouders zijn gescheiden en ze kan haar moeder niet uitstaan. Daarom neemt ze alleen haar vader in vertrouwen als blijkt dat ze per ongeluk zwanger is geworden.
Nadat ze samen met haar vader bij een abortuskliniek is geweest en haar 5 dagen bedenktijd in zijn gegaan, fietst ze alleen terug naar het huis van haar moeder. Maar dan wordt ze in een busje gesleurd en ontvoerd. Ze eindigt samen met Alexandra in een afgesloten kamer.
Ondanks dat Alexandra en Demi nagenoeg 20 jaar in leeftijd schelen, ontstaat er uiteindelijk toch een ontroerende band tussen deze twee vrouwen.
“’Hij heeft het dus ook aan mij gevraagd,’ fluister ik, ‘en ik heb geantwoord dat ik mezelf het meest schuldig vind. Dat meen ik ook. Julius zei dat jij er hetzelfde over dacht.’
Haar ogen worden groot, dan denkt ze zichtbaar diep na en vervolgens proest ze het uit. Het werkt aanstekelijk. Ik probeer net als zij de lach te smoren in mijn mouw, maar juist als je niet mag lachen, gaan de lachspieren een eigen leven leiden. Het voelt bevrijdend om te merken dat ze het nog doen, die spieren. Dat ondanks het feit dat we onder de aarde lijken te zitten, er toch een straal zon zijn weg weet te vinden en ons een moment kan verwarmen. Demi’s jeugdigheid brengt zuivere lucht met zich mee.”
De getergde
Het vertelperspectief in dit verhaal wisselt tussen Alexandra, Demi en Jacob. Als lezer wordt je verleid om er vanuit te gaan dat Jacob de ontvoerder is, ondanks dat de ontvoerder zichzelf Julius noemt. Maar een ervaren thrillerlezer trapt daar natuurlijk niet zo makkelijk in. Jacob is een getergde man die door een doodongelukkige jeugd is getekend. Zijn verhaal speelt zich dan ook voor het grootste deel in het verleden af, dat vooral een aaneenschakeling van traumatische gebeurtenissen is.
Mijn redenen om de pagina’s zo snel mogelijk te verslinden was omdat ik razend benieuwd was waarom deze twee vrouwen ontvoerd waren. En wat die Jacob daar dan wel niet mee te maken had.
De spanning in deze rasechte psychologische thriller wordt knap opgevoerd en als lezer wordt je continu op en neer geslingerd tussen afgrijzen, sympathie en weerzin. De plotwendingen zitten goed in elkaar en de climax zie je dan ook echt niet aankomen.
Geen reacties