In de Belgische Planckendael Zoo krijgt leeuwenverzorger Bruno de schrik van zijn leven als hij voor openingstijd een enorm grote man in het leeuwenverblijf ziet staan. De gigantische figuur draagt een leeuwenmasker en is op een lendendoek na helemaal naakt. Hij schiet als eerste met pijl en boog de leeuw Simba dood, daarna vermoordt hij Bruno en kerft hij het Romeinse cijfer een op zijn voorhoofd. Deze mysterieuze moordzaak belandt op het bureau van hoofdinspecteur Rudi Smeets, die nog geen idee heeft dat dit het startschot is van een nagelbijtende race tegen de klok.
De man met het leeuwenmasker
Inspecteur Rudi Smeets is 58 jaar en eigenlijk niet meer dan een nors stuk chagrijn. Dat komt omdat hij gebukt gaat onder zijn barslechte huwelijk met Odette. De koek is na ruim 35 jaar huwelijk niet alleen maar op, hij walgt van haar. Zijn teamleden Delfine en de beginneling Lucas hebben het aardig met hem te stellen omdat zijn humeur vaak niet te pruimen is.
Hoe dan ook, Rudi staat voor een raadsel. Wat is in godsnaam het motief om zowel een leeuw als zijn verzorger te doden? De zaak wordt nog gecompliceerder als niet veel later een boswachter en zijn tamme edelhert dood worden aangetroffen. Bij de boswachter staat het Romeinse cijfer drie in de huid van zijn voorhoofd gesneden.
Als lezer weet je op dat moment dat de stoere Jerome wordt vastgehouden door een onbekende man met een leeuwenmasker. Hoewel Jerome nog leeft, is het Romeinse cijfer twee al wel in zijn voorhoofd gesneden.
De twaalf werken van Herakles
Terwijl de lijken zich steeds verder opstapelen, wordt het voor het team van Rudi Smeets langzaam maar zeker duidelijk dat deze seriemoordenaar zich door de werken van Herakles heeft laten inspireren. Volgens de Griekse mythologie moest Herakles in opdracht van Eurystheus tien onmenselijk zware werken verrichten. Dat werden er uiteindelijk alleen twaalf omdat hij twee keer hulp van iemand had gekregen.
De overeenkomsten met deze moorden zijn bijzonder treffend en het verklaart meteen ook waarom de man niet meer dan een lendendoek draagt en soms Griekse tekens op de plaats delict achterlaat. Deze doorbraak in de zaak zorgt er echter niet voor dat de man met het leeuwenmasker makkelijker te vinden is. Of dat het eenvoudiger is om te achterhalen wie hij is.
Het team zet alles op alles om te voorkomen dat de man zijn twaalf werken kan voltooien en er nog meer slachtoffers vallen. Zolang inspecteur Smeets genoeg koffie drinkt en Lucas zich niet te veel door zijn onzekerheid laat tegenhouden, maken ze uitstekende vorderingen. Als lezer wordt je daarentegen keer op keer in het perspectief van een nieuw doelwit gesleurd.
Gruwelijk origineel
De moorden zijn buitengewoon gruwelijk, het motief is erg origineel en de personages zijn mooi uitgewerkt. Terwijl de spanning tot ongekende hoogtes wordt opgevoerd, is het als lezer onmogelijk om af te haken, dit boek MOET en ZAL zo snel mogelijk uit. Al is het maar om een afsluiting voor al die afschuwelijke verschrikkingen te vinden.
De schrijfstijl is erg beschrijvend en overdadig en dat komt met name bij de personages goed tot uiting. De slachtoffers krijgen een grote rol voordat hen het leven wordt ontnomen, maar ook Rudi Smeets en met name zijn teamlid Lucas komen als karakter onder een vergrootglas te liggen. En alhoewel Rudi Smeets een overduidelijke hoofdrol toebedeeld heeft gekregen, is het de jonge en onervaren Lucas die de show steelt.
Net als je denkt dat deze zaak vol afgrijzen tot een einde is gebracht, komt er alsnog een haast explosief einde. Eentje die eigenlijk het hele verhaal al wordt opgebouwd, maar die je als lezer pas doorhebt als het boek helemaal uit is. Ik vond het briljant.
De verhalen van Olbrechts worden omschreven als niet-alledaagse spannende thrillers die nazinderen, en daar is geen woord van gelogen. Dit boek laat zien dat dit zonder meer een schrijver is die zich met gemak kan meten aan grootheden als M.J. Arlidge en J.D. Barker. Hij mist alleen de coole dubbele initialen nog.
Geen reacties