Wat doe je als je relatie op een pijnlijke manier is gestrand en je een advertentie van een idyllisch dorpje aan de kust tegenkomt waar je een jaar gratis kunt wonen? Dan pak je net als Willow je biezen en gaat ervoor. Deze romantische feelgood beschrijft haar verhaal en haar komst in het bijna verlaten dorpje Happiness met een enorme dosis zoetsappigheid. Het glazuur sprong tijdens het lezen bijna van mijn tanden, maar dat mocht de uiteindelijke leespret niet drukken.
Mierzoete vonken
Willow komt vol goede voornemens en plannen aan in het dorpje Happiness maar vindt vooral leegstaande en vervallen huizen, in zichzelf teruggetrokken oudjes en een aantrekkelijke beheerder. Deze Andrew doet namens de eigenaren – die in de ruïne van het kasteel bij het dorp wonen – pogingen om weer wat orde op zaken te stellen.
Willow is in eerste instantie behoorlijk teleurgesteld in de staat van het dorpje. Maar aangezien ze meteen als een blok voor Andrew valt, besluit ze zich met de wederopbouw te bemoeien en gaat ze direct druk aan de slag.
De vonken tussen Willow en Andrew vliegen alle kanten op en dat wordt op een mierzoete manier gebracht. Ik moest daar behoorlijk aan wennen, het komt daardoor namelijk allemaal behoorlijk truttig over. Bovendien is het verhaal ook nog eens ontzettend voorspelbaar, dus ik heb na het lezen van honderd bladzijdes wel even overwogen om het boek weg te leggen.
Ik heb dat uiteindelijk niet gedaan omdat Andrew geen doorsnee personage is en het verhaal daardoor net wat meer diepgang krijgt. En omdat ik het plan van de cadeautjes ook wel origineel vond (waar ik verder uiteraard niet veel meer over ga verklappen).
Niet bepaald Bridget Jones
De schrijfster heeft duidelijk haar best gedaan om van Willow een kluns te maken die met Bridget Jones vergeleken kan worden, maar dat komt in mijn ogen niet goed uit de verf. Er zijn wat halfslachtige grapjes en pogingen om een hilarische scene te creëren, maar er is eigenlijk maar één moment waarop dat echt lukt.
Willow besluit Andrew met een strik om haar naakte lijf te verrassen en dat loopt heel anders dan verwacht:
“Willow was blij dat Andrew haar zo snel verborgen had en hoopte dat ze voorlopig in haar schuilplaats kon blijven. Het zou namelijk wel erg gênant zijn om zijn zusje voor het eerst te ontmoeten terwijl ze met een lint tussen haar benen in de kast stond. Ze probeerde een stapje achteruit te zetten, maar ontdekte dat het uiteinde van het lint tussen de deur zat. Ze kon zich zelfs niet met haar jas bedekken, want die had ze bij Andrew achtergelaten. Ze zocht om zich heen naar een ander kledingstuk om aan te trekken, maar in de kast bleek alleen eten te staan. Op de grond stond wel een jutenzak vol vieze aardappels. Het leek haar echter nog erger om Lottie in een jutenzak te ontmoeten dan om haar naakt te woord te moeten staan.”
De kerstwinkel
Willow is ook naar Happiness gekomen om in de winkelstraat een kaarsenwinkel te openen. De kaarsen maakt ze zelf met de hand en tot nu toe verkocht ze deze alleen online, maar nu heeft ze dus ook de kans om een fysieke winkel met een mooi atelier te starten. De manier waarop ze haar bijzondere kaarsen maakt komt regelmatig terug in het verhaal en dit gaf me zin om zelf ook eens een poging te gaan wagen.
Willow’s beste vriendin Ruby is een fan van kerstmis en verkoopt online allerlei kerstspullen. Als Ruby voor een bezoekje naar Happiness komt en binnen drie tellen halsoverkop verliefd op de oudere broer van Andrew wordt, is het voor de hand liggend dat er binnen korte tijd ook een kerstwinkel in Happiness zal verschijnen.
En laat dat nu toevallig ook het volgende deel in deze Happiness-serie zijn: Het Geschenk van Happiness. Hierin spelen Ruby en haar nieuwe liefde de hoofdrol en het zou zomaar kunnen dat ik dat ergens deze winter ook ga lezen.
Een overdaad aan zoetsappigheid is rond de kerstperiode nu eenmaal een soort morele verplichting.
Geen reacties