De zon schijnt, de zomervakantie van de basisschool staat bijna voor de deur en over een paar weken kunnen we onze koffers gaan pakken. Mijn hoofd is al erg aan die twee weken van helemaal niets doen – en heel veel lezen – toe, dus ik greep ‘the next best thing’ voor als je zelf (nog) niet op een zomerse bestemming bent. Een zomerthriller van Suzanne Vermeer. En inderdaad, met Het Paradijs was ik al snel helemaal in Griekse sferen.
Van wildebras naar bezorgde moeder
Liza Roozenboom was als jonge meid een echte vrijbuiter. Ze feestte er op los en verdween makkelijk tijdens een reis maandenlang voor haar ouders van de radar om zich helemaal aan haar vrijheid over te geven. Uiteindelijk kwam ze zwanger van een Griekse one-night stand terug in Nederland.
Ze studeerde af, kreeg als vertaler een stabiel inkomen en voedde haar zoon Mark in haar eentje op. Maar als dan de zorgzame en serieuze Mark (inmiddels een 22-jarige student geneeskunde) tijdens een reis door hetzelfde Griekenland ook van de radar verdwijnt, zit dat Liza niet lekker. Iets klopt hier niet, dit is niets voor hem.
Liza vertrekt naar Corfu en doet haar uiterste best om haar zoon te vinden, maar ze wordt aan alle kanten tegengewerkt.
Met deze ingrediënten werd ik meteen in het verhaal getrokken, het was onmogelijk om het boek weer weg te leggen. Vooral Liza’s frustratie is erg goed overgebracht ik leefde erg met haar mee. Maar ja, ik ben zelf ook moeder van een zoon. Ik moet er niet aan denken dat mij over een jaar of 12 hetzelfde overkomt.
Toen kwam het tweede deel van het boek
Het boek bestaat feitelijk in 3 delen. Er zijn eerst twee korte prologen, deze worden gevolgd door het eerste deel waarin Liza als bezorgde moeder haar zoon probeert terug te vinden. Dan komt het verhaal met haast piepende remmen tot stilstand als deel twee opeens vanuit een heel ander oogpunt wordt verteld. De Griekse rechercheur Flavian komt aan het woord en daar moest ik ontzettend aan wennen. Het was echt even schakelen.
Na een paar hoofdstukken verschijnt Liza weer op het toneel en begint het verhaal weer in volle vaart te lopen. Maar toch gaat hier in mijn ogen iets fout. Ik mis namelijk heel veel gevoelens vanuit de kant van Liza.
Ik begrijp dat ze als bezorgde moeder daadkrachtig is en veel emoties wegstopt om overeind te blijven, maar toch had haar radeloosheid van mij echt wel wat meer aandacht mogen krijgen. Tijdens het lezen van dat hele tweede deel raakte ik haar namelijk steeds meer kwijt omdat ik van mening was dat ik in haar schoenen veel meer wanhoop zou voelen.
Zin in Griekenland
Hoe dan ook, het verhaal liep uiteindelijk als een trein en ik had tijdens het lezen ook geen enkel benul welke kant het op zou gaan. Er was weliswaar een behoorlijk grote rol voor de corrupte politie van Corfu weggelegd, maar voorspelbaar was het geen moment. Heerlijk vind ik dat!
“Hoe dichter ze de ruïnes naderde, hoe zenuwachtiger ze werd. Ze had haar hand in haar tas gestopt en hield de handgreep van het steakmes stevig vast. Bij de minste of geringste dreiging zou ze het tevoorschijn trekken. Ze stond even stil om te luisteren. Geen verdachte geluiden. Ze liep met aarzelende stappen door naar het eerste boogvormige restant uit vroegere tijden. Het bestond uit gemetselde stenen die veel weg hadden van oude vijfduimers en grove brokken. Ze was nu zo dichtbij dat ze de stenen kon aanraken. Ze keek om zich heen. Er was niemand te zien. Moest ze roepen om haar komst aan te kondigen, of kon ze beter haar mond houden? Ze besloot tot het laatste. Ze wilde niet het risico lopen dat ze door iemand gehoord werd die niets van haar nachtelijke bezoekje wist. Het volgende dilemma was of ze hier open en bloot moest blijven staan of beschutting moest zoeken bij de eerste ruïneboog. Open bloot betekende dat ze eerder gezien werd door de man met wie ze een afspraak had, maar ook dat ze veel kwetsbaarder was. Rugdekking had toch haar voorkeur. Maar eerst zou ze het terrein verkennen.”
Ik heb inmiddels overigens besloten dat ik zelf naar het Griekse eiland Kefalonia wil. En dan vooral naar Assos en Myrtos Beach, ik wil dat paradijselijke strand ook wel eens zien!
Geen reacties