Ik had op Netflix een tijd geleden de serie ‘Pieces of Her’ gezien en zag pas bij de aftiteling van de laatste aflevering zag ik dat dit verhaal op een boek van Karen Slaughter was gebaseerd. Ik vond de serie met de fantastische Toni Colette als Laura Oliver erg goed. Toch kreeg ik pas de behoefte om ook het boek te lezen toen het vervolg op dit verhaal (Gewetenloos) verscheen. Ik besloot het te luisteren op Storytel en daar heeft vooral mijn hond erg van genoten. Zijn uitlaatrondes werden namelijk steeds langer terwijl ik me opnieuw in dit verhaal verloor.
Futloos, lui en mislukt
Belle Isles, Georgia. De 31-jarige Andy (Andrea) Oliver schaamt zich voor zichzelf. Ze heeft geen doel in het leven, heeft geen ogenschijnlijke talenten en ze vindt zichzelf lui en mislukt. Dat komt ook omdat haar onkreukbare moeder, met wie zij zichzelf continu vergelijkt, haar zaakjes wel heel goed op orde lijkt te hebben. Laura Oliver is weliswaar gescheiden van Andy’s (adoptie)vader Gordon Oliver, maar is desondanks een succesvolle spraaktherapeute. Zelfs borstkanker wist haar niet van haar stuk te brengen.
Andy werkt op de meldkamer van de lokale politie. Vijf nachten per week neemt ze noodoproepen aan, hoewel er bij maar 10% van de telefoontjes daadwerkelijk sprake van nood is. Ze haat haar baan, slaapt altijd overdag in het appartement boven haar moeders garage en heeft geen fut om daar verandering in te brengen.
Op Andy’s verjaardag neemt Laura haar mee uit lunchen in een restaurant als een gek daar zonder ogenschijnlijke reden om zich heen begint te schieten. Terwijl Andy als versteend onder een tafeltje schuilt, staat Laura op en weet op heldhaftige manier te voorkomen dat de schutter nog meer mensen dood.
Het verborgen verleden van Laura Oliver
Door haar optreden in het restaurant roept de media Laura tot heldin uit. In Andy’s ogen straalt Laura hierdoor opnieuw door absolute perfectie, maar dat duurt niet lang. Laura verandert namelijk als een blad aan een boom en duwt Andrea bijna letterlijk van zich af.
Als Laura met een indringer in haar huis te maken krijgt, stuurt ze haar dochter zelfs resoluut weg. Ze geeft Andrea het adres van een opslagloods in een andere staat en zegt dat Andrea daar naartoe moet gaan. Ze mag pas terugkomen als Laura haar belt met de mededeling dat het veilig is.
Andrea heeft geen idee wat er aan de hand is, maar volgt uiteindelijk toch haar moeders aanwijzingen op. Ze vind in de opslagloods alleen nog meer verwarring en gaat vervolgens op onderzoek uit. Dan blijkt langzaam maar zeker dat haar moeder in werkelijkheid heel wat minder perfect is dan ze altijd had gedacht.
Levendige dialogen
Om de een of andere reden vind ik het altijd prettig als een hoofdpersoon vol met overduidelijke zwakheden en fouten zit. Dat vond ik ook bij bijvoorbeeld Karen Eiken Hornby in de Doggerland-serie van Maria Adolfsson. Die onvolkomenheden maken een personage echter en herkenbaarder en ik sluit zo’n karakter altijd binnen een paar bladzijdes in mijn hart.
Ik ben dan ook meteen fan van Andy en dat had ik niet verwacht. In de serie komen de onzekerheden en innerlijke worstelingen van deze jonge vrouw namelijk totaal niet naar voren. Ik leef dan ook erg met haar mee als ze gaat uitzoeken wie haar moeder nu werkelijk is. Is ze een spion? Is Andy als kind ontvoerd? Is Laura een misdadiger die voor de wetgeving schuilt? Andy duikt onder de radar en ontdekt steeds meer vreemde dingen. Zaken die ze nooit achter haar keurig nette moeder had gezocht.
Slaughter neemt de tijd voor haar verhaal. Ze beschrijft de karakters uitgebreid en laat zich niet verleiden om op spannende momenten versnellingen aan te brengen. Het verhaal wordt gedragen door uitgebreide en levendige dialogen die onverwacht steeds boeiender worden.
Ik had er dan ook spijt van dat ik de serie al had gezien toen het verhaal steeds verder vorderde. Ondanks dat er een aantal behoorlijke verschillen tussen de serie en het boek zijn, had ik toch erg graag niet (meer) geweten hoe de vork werkelijk in de steel stak!
Geen reacties