Het is de eerste week van maart 2020 als Ciara in een supermarkt in Dublin de knappe Oliver tegenkomt. Terwijl de twee voorzichtige afspraakjes maken en elkaar beter leren kennen, worden de straten van de stad steeds leger. Door COVID-19 wordt St. Patrick’s Day afgeblazen en ook de horecagelegenheden moeten uiteindelijk hun deuren sluiten. Door alle restricties zouden Ciara en Oliver elkaar eigenlijk niet meer mogen ontmoeten, daarom besluiten ze dat Ciara voor zolang de lockdown duurt bij Oliver intrekt. Dat blijkt alleen geen heel goed idee te zijn…
Het grote raadsel
De eerste Ierse lockdown is inmiddels verlengd wanneer hoofdrechercheur Leah Riordan en hoofdinspecteur Karl Connolly worden opgeroepen. Er is het dode lichaam van een man in de badkamer van een appartement gevonden en het ligt er al een tijdje. Het appartement is van een architectenbureau en werd gehuurd door hun medewerker Oliver. Maar hoe hij dood op de vloer van de badkamer is aanbeland, is een groot raadsel.
Zijn lichaam werd gevonden door een andere bewoonster van het appartementencomplex, een dame die niet eerlijk over haar eigen achtergrond is. Maar ze weet wel dat Oliver sinds kort samenwoonde met een andere vrouw. En dat die vrouw in geen velden of wegen meer te bekennen is.
Riordan en Connolly krijgen de zware taak om met mondkapjes op en op anderhalve meter afstand van iedereen uit te zoeken wat hier is gebeurd op een moment dat er door een lockdown waarschijnlijk niemand iets heeft gezien of gehoord.
Vluchtige kijkjes
Het vertelperspectief van dit verhaal wisselt tussen dat van Ciara, Oliver en hoofdrechercheur Leah (Lee) Riordan. In de korte hoofdstukken neem je als lezer vluchtige kijkjes in de hoofden van deze verschillende personages en zo ontstaat langzaam maar zeker een verhaal dat je tot aan het einde aan de pagina´s gekluisterd houdt.
Zo wordt duidelijk dat Ciara behoorlijk onzeker is. Ze doet erg haar best om een goede indruk op Oliver te maken en is bang dat hij op haar versleten laarzen, goedkope jas van de Primark of haar piepkleine appartementje af zal knappen. Ze ziet hem helemaal zitten en zet alles op alles om hem verliefd op haar te laten worden.
Oliver lijkt daarentegen doodsbang te zijn. Hij vindt Ciara ontzettend leuk en wil vreselijk graag een serieuze relatie met haar opbouwen, maar dat heeft tegelijkertijd ook hele grote gevolgen voor hem. Hij zal op een bepaald moment eerlijk tegen haar moeten zijn en dan zal ze ongetwijfeld direct hard wegrennen.
“Hij wist dat het een risico zou zijn om terug te gaan naar Ierland, maar hij was ervan uitgegaan dat er genoeg tijd overheen was gegaan en dat hij oud nieuws was geworden. Bovendien, wie hem zou willen ontmaskeren, moest hem eerst zien te vinden. Hij gebruikt nu zijn moeders meisjesnaam. Op de dag dat hij Londen verliet, heeft hij alle banden doorgesneden met iedereen die hij kende of ooit gekend had, behalve met twee mensen: zijn broer, die hij kan vertrouwen, en Dan, die daar uit hoofde van zijn beroep toe verplicht is. Oliver heeft inmiddels een beter verhaal en heeft steeds minder moeite zich eraan te houden. Hij neemt geen risico’s. Dat kan hij zich niet permitteren.”
Knap en subtiel
Op het eerste oog lijkt het verhaal al vrij snel weinig verrassingen te hebben. Toch weet de schrijfster de indruk te wekken dat er meer onder de oppervlakte ligt. Dat alles niet zo knip en klaar is als het lijkt. Verschillende wendingen leiden je naar oplossingen en conclusies die je met geen mogelijkheid aan zag komen en dit is zo knap en subtiel gedaan dat je tot de laatste bladzijde op het puntje van je stoel zit.
Ik vond het ook bijzonder dat de schrijfster die afschuwelijke COVID-periode als belangrijk onderdeel van het verhaal heeft gebruikt. Door die uitzonderlijke situatie was een verhaal als dit mogelijk en dat heeft ze heel slim ingezet. Catherine Ryan Howard is voor mij zeker een naam om te onthouden!
Geen reacties