Pastoor Jacqueline (Jack) Brooks wordt na een heel ongelukkig voorval in haar gemeente in Nottingham door de bisschop naar Chapel Croft op het platteland van Sussex gestuurd. Het is een kleine dorpsgemeenschap met een vervallen kapel en Jack doet haar uiterste best om er met haar 15-jarige dochter Flo het beste van te maken. Het feit dat de vorige pastoor van Chapel Croft zelfmoord heeft gepleegd en gereedschap voor een exorcisme voor haar heeft achtergelaten voorspelt alleen weinig goeds.
De martelaren van Sussex
Tijdens het bewind van de katholieke Queen Mary I in de 16e eeuw was het heel gebruikelijk dat protestanten op de brandstapel werden vermoord. Ze kreeg niet voor niets de bijnaam ‘Bloody Mary’. Ook in Chapel Croft zijn er in die tijd mensen levend verbrand, waaronder twee jonge meisjes. Ze hadden zich in de kapel verstopt, maar werden verraden.
De traditie van de brandende meisjes leeft nog altijd in het kleine dorpje, de meisjes worden met poppetjes van twijgjes herdacht. Bovendien is er een dorpslegende die vertelt dat je iets kwaadaardigs zal overkomen als er een brandend meisje in een visioen aan je verschijnt.
Niet veel later ziet Flo een brandend meisje zonder hoofd en armen voor zich en ziet Jack licht in de lege, afgesloten kapel knipperen.
De verdwenen meisjes
Dertig jaar eerder zijn er twee meisjes uit Chapel Croft verdwenen: Joy en Mary. Ze waren allebei 15 jaar oud en de beste vriendinnen. Zijn ze echt gewoon samen van huis en hun strenge, christelijke ouders weggelopen of is er iets ergers gebeurd?
De plaatselijke Miss Marple, de 85-jarige Joan Heartman, weet aan Jack te vertellen dat de vorige pastoor erachter is gekomen wat er met die twee meisjes is gebeurd. En dat hij daarna vrij plotseling zelfmoord pleegde, iets wat helemaal niemand aan had zien komen.
De familie Harper op de boerderij aan de rand van het dorp heeft genetische banden met de martelaren van Sussex, maar ze hebben ook duidelijk iets te verbergen. En dan is er ook nog die doodenge koster Aaron. Verdachte mensen zijn er meer dan genoeg. Het is alleen de vraag of ze ook echt iets op hun kerfstok hebben.
Bij tijd en wijlen doodeng
Jack is geen standaard pastoor. Allereerst is ze door de dood van haar echtgenoot al heel lang een alleenstaande moeder, maar daarnaast is ze erg vlot en broodnuchter. Ze vloekt, ze rookt, maakt grapjes en doet zich totaal niet anders voor dan ze werkelijk is. Dat is mooi, want zonder zo’n fris hoofdpersonage had ik het verhaal waarschijnlijk niet af durven luisteren. Het is namelijk mysterieus, sinister en bij tijd en wijlen zelfs doodeng.
De hoofdstukken zijn kort en het vertelperspectief wisselt regelmatig tussen Jack, Flo, Mary en Joy. Hierdoor zit er erg veel vaart in het verhaal. Uiteraard word je als lezer ook regelmatig op het verkeerde been gezet, want je probeert natuurlijk al heel snel al die verschillende puzzelstukjes die je krijgt aangereikt in elkaar te passen. C.J. Tudor zorgt er alleen heel slim voor dat die puzzelstukjes echt pas op het einde goed bij elkaar komen.
Geen reacties