Ik ben dol op bloedstollende boeken over seriemoordenaars, hoe gruwelijker hoe beter. Eigenlijk is dat best gek, want het is niet zo dat ik zelf de ambitie heb om meerdere mensen af te slachten. Of dat ik een bijzondere sympathie voor seriemoordenaars heb. En toch kan ik amper genoeg boeken vinden waarbij het bloed nagenoeg van gutsend van de pagina’s afdruipt. Ik ben ook niet de enige, auteurs als M.J. Arlidge en Karin Slaughter zijn dol op Nederland omdat hun boeken over meedogenloze seriemoordenaars in ons kikkerlandje als warme broodjes verkopen. Het is een bijzonder fenomeen en daarom besloot ik dus uit te zoeken waarom zoveel mensen het heerlijk vinden om over seriemoordenaars te lezen. Ik vond uiteindelijk 6 redenen voor de hang naar literair bloed.
1. We willen snappen hoe gekken werken
We willen het natuurlijk liever niet toegeven, maar toch is er iets onweerstaanbaar intrigerends aan de poging om te begrijpen hoe iemand zo door en door kwaad kan worden. Hoe werkt de geest van zo’n seriemoordenaar? Wat maakt dat iemand tot zulke verschrikkelijke daden komt? Is het aangeboren, aangeleerd, of gewoon een compleet mysterie? Het is als het oplossen van een puzzel, maar dan eentje waarbij de stukjes steeds veranderen. Het geeft ons een inkijkje in het onbekende en daagt uit om te begrijpen wat misschien wel helemaal niet te begrijpen valt.
2. We houden van spanning en sensatie
Laten we eens even eerlijk zijn: we houden allemaal wel van de nodige sensatie. En verhalen over moord en mysterie geven nu juist die heerlijke mix van angst en opwinding. Het gevoel van gevaar, zonder zelf echt in gevaar te zijn – dat is gewoon pure adrenaline. Het is net als een horrorfilm kijken met het licht uit: je weet dat je bang gaat worden, maar dat maakt het juist zo spannend. En als het boek ook nog eens goed in elkaar zit, kun je er niet mee stoppen totdat je weet hoe het afloopt.
Het gevolg zijn slapeloze nachten onder een leeslampje, pagina’s omdraaien terwijl je bij ieder piepje of kraakje verschrikt opkijkt. Heerlijk!
3. Een soort opluchting
Hoe raar het ook klinkt, lezen over seriemoordenaars kan een vreemd soort opluchting geven. Je leest over die verschrikkelijke dingen die anderen overkomen, en ineens lijkt je eigen leven best veilig en normaal. Het biedt perspectief: de kleine problemen in je eigen leven vallen ineens in het niet bij de horror die je leest. Bovendien is het een manier om met je eigen angsten om te gaan: je confronteert ze op een veilige manier, vanuit de comfortabele setting van je eigen woonkamer. En dat is eigenlijk best logisch.
4. Het verbodene is altijd verleidelijk
Er zit ook iets rebels in een voorkeur voor thrillers over seriemoordenaars. We worden namelijk van jongs af aan geleerd dat geweld slecht is, dat moordenaars monsters zijn, en dat we ons moeten focussen op het goede. Maar ergens is het juist daarom zo verleidelijk om je in die duistere kant te verdiepen. Het is een beetje als gluren naar iets wat niet mag. We willen weten hoe die wereld eruitziet, ook al vinden we het doodeng. Het is een natuurlijke nieuwsgierigheid naar alles wat anders is dan wijzelf.
5. We willen dat rechtvaardigheid zegeviert
Veel verhalen over seriemoordenaars gaan ook over het vinden van gerechtigheid. We worden meegezogen in de jacht op de dader, het speurwerk, en het spannende kat-en-muisspel. En diep vanbinnen willen we dat de ‘goeden’ winnen, dat de seriemoordenaar gepakt wordt, en dat er gerechtigheid voor de slachtoffers komt. Het geeft een gerust gevoel dat, ondanks alle ellende, het kwaad uiteindelijk wordt bestraft.
6. Een soort van empathie (ja, echt!)
Het is misschien een beetje gek om te zeggen, maar soms zorgen deze verhalen er zelfs voor dat we wat meer begrip krijgen voor de menselijke complexiteit. Niet alle moordenaars zijn per se monsters. Soms worden hun verhalen verteld op een manier die ons uitdaagt om anders naar hen te kijken – als mensen met een verknipt verleden, trauma’s, of gewoon vreselijke keuzes. Het zet ons aan het denken: zouden wij onder extreme omstandigheden anders reageren? Het prikkelt onze nieuwsgierigheid én ons inlevingsvermogen.
Een goed voorbeeld van een thriller die empathie voor de seriemoordenaar opwekt is Moorddeal van Steve Cavanagh. Ga dat maar eens lezen en vertel me dan dat je geen enkel medelijden of empathie voor de dader voelt.
Dus, waarom vinden we het zo lekker om over seriemoordenaars te lezen? Misschien omdat het vaak een spannende mix van adrenaline, nieuwsgierigheid en zelfs een beetje opluchting geeft. Het is een kans om veilig te verdwalen in de donkerste hoeken van de menselijke geest, zonder zelf risico te lopen. Het biedt een manier om te reflecteren op eigen waarden en angsten, en geeft een glimp van de complexiteit van het menselijk zijn. En vaak is het natuurlijk ook gewoon verleidelijk om ongegeneerd te gaan zitten gruwelen om andermans leed!
Geen reacties