Athena Liu is voor June Hayward een doorn in het oog, want Athena heeft alles waar June van droomt. Ze is bloedmooi, schrijft de ene bestseller na de andere en verdient bakken met geld, terwijl June door de uitgever van haar geflopte debuutroman volkomen wordt genegeerd. De twee jonge vrouwen leerden elkaar jaren geleden op de universiteit kennen en zijn sindsdien nog altijd vage kennissen om redenen die June eigenlijk niet begrijpt. Athena zoekt van tijd tot tijd nog steeds contact en June gaat daar altijd op in, al is dat vooral om zichzelf te kwellen. Alles verandert drastisch als Athena en June na een paar drankjes in Athena’s prachtige appartement belanden…
Het gestolen manuscript
June kijkt haar ogen uit in Athena’s appartement. Voorheen spraken ze bijna altijd in een bar of restaurant af, dus ze was nog niet eerder bij Athena vrij recente thuis geweest. Dat is ongetwijfeld aan de alcoholische versnaperingen te wijten, want Athena spreekt een beetje met dubbelde tong als ze June rondleidt. Vol trots laat Athena haar werkkamer en klassieke typemachine zien, want ze is wars van computers. June’s oog valt direct op de dikke stapel die naast de typemachine ligt, het lijkt op een voltooid manuscript.
De twee vrouwen drinken nog wat meer en hebben lol totdat Athena door een bizar ongeluk dood neervalt. June doet wat ze kan om haar te redden, maar het wil niet baten. Athena is niet meer te redden. Terwijl June de alarmcentrale belt, gaat er plotseling een gedachte door haar hoofd: dat manuscript ligt daar en er is geen digitale kopie van.
June stopt het epistel in haar tas en zodra het lichaam van Athena is afgevoerd begint ze het thuis te lezen. Het is briljant, maar nog lang niet genoeg uitgewerkt om naar een uitgever te sturen. June begint te herschrijven, te sleutelen en te perfectioneren. En dan besluit ze om haar eigen naam eronder te zetten en het op persoonlijke titel naar een literair agent te sturen.
Er is een klein probleem
“Plagiarism is an easy way out, the way you cheat when you can´t string words together on your own. But what I did was not easy. I did rewrite most of the book. Athena’s early drafts are chaotic, primordial, with half-finished sentences littered all over the place. Sometimes I couldn’t even tell where she was going with a paragraph, so I excised it completely. It’s not like I took a painting and passed it off as my own. I inherited a sketch, with colors added only in uneven patches, and finished it according to the style of the original. Imagine if Michaelangelo left huge chunks of the Sistine Chapel unfinished. Imagine if Raphael had to step in and do the rest.”
Het boek is natuurlijk een groot succes en June geniet met volle teugen van alle belangstelling. Er is alleen een klein probleem. Athena Liu is van Chinese afkomst en het boek gaat over Chinezen in Europa tijdens de Tweede Wereldoorlog. June is een blanke Amerikaanse.
Vandaag de dag is afkomst een behoorlijk groot ding en heb je in een vloek en een zucht hele volksstammen beledigd. En daar heeft June niet bij stilgestaan toen ze haar naam onder het idee van Athena zette.
Aan de pagina’s gekluisterd
Dit boek stond afgelopen maand op Hebban in de spotlight en ook op social media kwam ik het overal tegen. Talloze lezers hadden het erover en dus vond ik dat ik niet kon achterblijven, door al die buzz was ik razend nieuwsgierig geworden.
Achteraf gezien moet ik concluderen dat er niet genoeg aandacht was, want dit boek is gewoon grandioos. Het verdient televisiereclames, abriposters en radiospotjes. Het verhaal, de pikzwarte humor en vooral June hebben me dermate aan de pagina’s gekluisterd gehouden dat ik het onmogelijk weg kon leggen. Ik heb het in één ruk uitgelezen en sloeg het toen met een voldane zucht dicht. Want ja, ook het einde is meesterlijk.
Het zou zomaar kunnen dat dit nu al mijn favoriete boek van 2024 is.
Geen reacties