Ted Bannerman is zomaar een rare snuiter. Hij woont in het laatste huis van een doodlopende straat, hetzelfde huis waar hij als kind opgroeide, en hij heeft het best druk met zijn eigen gedachten. Hij denkt veel terug aan zijn moeder, maar zijn herinneringen aan haar zitten vol geheimen die hij niet op zijn oude cassetterecorder inspreekt. Dit is zijn poging tot een gevoelsdagboek, een suggestie van zijn psycholoog. Hij denkt ook weleens terug aan ‘het meisje met de ijslollie’. Haar foto stond jaren geleden in de krant, net nadat ze vermist was geraakt. Ted was een verdachte in die zaak, maar dat ligt nu allemaal gelukkig achter hem. Of toch niet?
De christelijke kat
Ted drinkt teveel, slikt een heel regiment aan pillen en hecht niet veel waarde aan persoonlijke hygiëne. Zijn dochter Lauren is regelmatig bij hem, maar waar haar moeder is, is een raadsel. Lauren is een jaar of tien, kan niet lopen en is erg onrustig. En dan is er ook nog de zwarte kat Olivia die haar eigen visie op het leven in het huis van Ted vertelt. Terwijl ze zich afvraagt wat dat raar klinkende hoge geluid toch is wat ze regelmatig hoort, beschrijft ze Ted door haar ogen.
Dat is natuurlijk bijzonder, een kat die ook actief aan het verhaal deelneemt. Maar daar houdt het niet mee op. Olivia de kat is namelijk ook christelijk. Ze wil niet vloeken en ze leest ook in de oude bijbel van Teds moeder.
Ted vult zijn dagen vanachter dichtgetimmerde ramen met televisie kijken en drinken. Soms verlaat hij zijn huis voor een boodschapje of een bezoekje aan ‘de torrenman’, oftewel zijn psycholoog. Achter zijn huis heeft hij geesten begraven, die zijn belangrijk voor hem. Daarom moet hij ze regelmatig verplaatsen, het is namelijk niet de bedoeling dat iemand die ooit vindt.
Dee
Het is inmiddels 11 jaar geleden dat het zusje van Dee spoorloos verdween terwijl ze samen met hun ouders een zonnige dag bij een meer doorbrachten. Lulu was destijds zes jaar oud en die dag staat in de ziel van Dee geëtst. Ondanks de grote zoektocht, de foto’s van Lulu in de kranten (met een ijslollie) is het meisje nooit meer gevonden en dat was het einde van Dee’s normale leven.
Na de verdwijning van Lulu vertrok haar moeder en niet veel later kreeg haar vader een beroerte. Sindsdien is Dee nog maar met één ding bezig: uitzoeken wat er met Lulu is gebeurd en de persoon vinden die daar verantwoordelijk voor is.
De politie heeft de zoektocht naar Lulu wegens gebrek aan bewijs allang gestaakt, daarom zet Dee haar kruistocht alleen voort. En die brengt haar naar Ted Bannerman, de man die vlak na Lulu’s verdwijning als verdachte werd aangemerkt. Dee gaat in het vrijgekomen huis naast hem wonen en hoopt daarmee eindelijk genoeg bewijsmateriaal te vinden om de waarheid boven tafel te krijgen.
Duister, gitzwart en meedogenloos
Lang kabbelt het verhaal voort, waarbij het vertelperspectief tussen Ted, Olivia en af en toe ook Dee wisselt. Het lijkt allemaal heel voorspelbaar, maar het is ook verwarrend en niet altijd even boeiend. Meerdere keren had ik zin om maar gewoon met dit luisterboek te stoppen, toch bleef ik hangen. Ik maak dingen nu eenmaal graag af.
En toen was het daar opeens: alle gruwelijke, afschuwelijke feiten op rij. Meteen daarna ontstond er een stroomversnelling van onvoorstelbare ellende en duisternis. Er kwam een enorme plotwending. En toen nog een, en nog een. Ik bleef in verbijstering achter, in en in triest door dit gitzwarte verhaal dat meedogenloos blootlegt hoe verwoestend verkeerde beslissingen kunnen zijn.
Geen reacties