Julia Menken werkt al drie jaar als gedragsdeskundige binnen een Landelijke Eenheid in Zoetermeer. Door een traumatische ervaring met een zaak van een paar jaar eerder, werkt ze enkel nog aan cold cases en dat vindt ze prima. Maar dan wordt ze door haar baas Karel Visser gebeld. Twee schooljongens hebben in Arnhem het lichaam van een 14-jarige jongen gevonden. Zijn keel is doorgesneden en zijn genitaliën zijn verwijderd. Deze zaak krijgt direct de hoogste prioriteit en Julia wordt ingezet om de moordenaar zo snel mogelijk te vinden.
Onzekerheid, stress en schuldgevoel
Julia heeft veel kennis en ervaring en wordt als een expert in haar vakgebied gezien, maar daar heeft ze wel een hoge prijs voor moeten betalen. Ze wordt dag en nacht gekweld door die ene oudere zaak die gruwelijk misliep en waar ze zich nog altijd vreselijk schuldig over voelt. Dit zorgt voor veel onzekerheid, stress en een knagend gevoel van spijt. Ze heeft medicatie nodig om de dagen door te komen.
Bovendien loopt haar huwelijk met Daniel ook niet lekker. Daniel was ooit ingenieur van internationale bouwprojecten. Sinds zijn burn-out werkt hij parttime in een veel lagere functie, maar ook dat is – in combinatie met hun twee jonge kinderen – eigenlijk te veel voor hem.
Julia is continu aan het balanceren tussen haar werk en haar gezin en haar overbelasting springt al meteen van de eerste pagina’s af. Als daar die nieuwe moordzaak bijkomt, is het overduidelijk dat dit alleen maar gruwelijk fout kan gaan.
Een dader met eerdere moorden
Het wordt er voor Julia niet bepaald makkelijker op dat ze met nauw met officier van justitie Maarten Brouwer moet gaan samenwerken. Ook hij was betrokken bij die ene oudere zaak die voor Julia’s onzekerheid en torenhoge schuldgevoel heeft gezorgd en ze kan hem niet luchten of zien. In eerste instantie weigert ze dan ook om met hem samen te werken, maar uiteindelijk heeft ze geen keus.
Daar komt ook nog bij dat het onderzoeksteam ervan overtuigd is dat de 14-jarige jongen door een pedofiel is vermoord, ondanks dat Julia dat helemaal niet zo ziet. Zij is er zeker van dat deze dader eerdere moorden heeft gepleegd, maar die moet ze dan nog wel zien te vinden. Dit is essentieel om een goed daderprofiel te kunnen maken voordat hij opnieuw toeslaat.
Als ze eindelijk, na fikse tegenwerking van het team, oudere moorden heeft gevonden die veel overeenkomsten hebben, moet Julia keihard voor mening knokken en wordt ze ook nog eens aan alle kanten tegengewerkt.
Spanning om te snijden
“De foto’s moesten haar toch meer kunnen vertellen. Verdorie. Ze zag iets over het hoofd. Er lagen foto’s van de plaats delict, close-ups van de sporen die ze daar gevonden hadden, foto’s die Rich had gemaakt van Brians lichaam tijdens de autopsie en een groot aantal beelden die op Nikkels computer waren gevonden. Ze pakte een van de nieuwe foto’s op die Rens haar had gegeven. Op de voorgrond was het lichaam van een vrouw op een metalen bed te zien; haar enkels waren met glanzend nylontouw aan de tafelpoten vastgebonden. Aan het zwarte schaamhaar kleefde bloed dat was uitgesmeerd over de binnenkant van haar dijen. De huid vol gapende snijwonden, met bloedsporen die allemaal in hun eigen poeltje bloed op de tafel eindigde.”
De zaak is erg complex en de puzzelstukjes vallen erg moeizaam en traag in elkaar. In de tussentijd is de spanning om te snijden. Tussen Julia en officier van justitie Maarten, tussen Julia en teamlid Justus en tussen Julia en haar man Daniël.
Die spanning wordt heel kundig steeds verder opgevoerd, je wordt als lezer echt in het verhaal gezogen en kan de paniek van Julia bijna proeven als de climax steeds dichterbij komt. Ik wil hier natuurlijk niet te veel over verklappen, maar één tip kan ik wel geven: lees dit boek niet uit net voordat je wil gaan slapen. Ik heb van dit einde echt een tijdje wakker gelegen!
Geen reacties