Boekrecensies

De Zeven Echtgenoten van Evelyn Hugo – Taylor Jenkins Reid

26 oktober 2022
De Zeven Echtgenoten van Evelyn Hugo – Taylor Jenkins Reid

De 35-jarige Monique Grant werkt in New York als journaliste bij een lifestyle tijdschrift. Ondanks haar talent staat ze op de redactie onderaan in de pikorde en ze krijgt maar geen kans om te laten zien wat ze in huis heeft. Dan biedt een wereldberoemde voormalige actrice en stijlicoon, de 79-jarige Evelyn Hugo, een exclusief interview aan dit tijdschrift aan. Maar ze krijgen dat interview alleen als Monique Grant het afneemt en schrijft. Wat zijn de motieven van deze levende legende?

Een overdonderend buitenkansje

Ik was al eerder door #booktok geïnfluenced (Is dat een woord? Ik vind van wel.) om Reminders of Him van Colleen Hoover te lezen. Ondanks dat ik helemaal niet zo kapot van dit boek was, liet ik me toch aan de hand van honderden lyrische TikTok filmpjes overhalen om in De Zeven Echtgenoten van Evelyn Hugo te duiken. Maar dan wel met mijn oren, dus zwengelde ik tijdens mijn uitlaatrondjes met de hond Storytel aan.

Al snel verdween ik in het verhaal waarin de onbeduidende Monique Grant het speciale verzoek krijgt om Evelyn Hugo te interviewen. Monique is totaal overdonderd over dit buitenkansje, maar wordt nog meer verrast als ze Evelyn Hugo uiteindelijk te spreken krijgt. De bejaarde dame wil namelijk helemaal geen interview, dat was alleen maar een manier om Monique te spreken te krijgen.

Evelyn wil dat Monique haar levensverhaal schrijft en dat na Evelyns dood als geautoriseerde biografie uitgeeft. Alle opbrengsten mag ze zelf houden. Monique krijgt de redenen hiervoor niet te horen en moet vervolgens zien te voorkomen dat ze haar baan kwijtraakt omdat het tijdschrift buitenspel wordt gezet. Toch grijpt Monique deze kans met beide handen aan.

Zeven echtgenoten

Evelyn begint haar verhaal te vertellen en daarbij worden haar zeven echtgenoten als rode draad gebruikt. Ik had daar als rasechte feministe wat moeite mee, deze dame was toch meer dan alleen maar haar huwelijken? Maar goed, het maakt het geheel wel overzichtelijk.

Monique wil al snel weten wie nu de echte liefde van Evelyns leven was, maar ook daar krijgt ze geen direct antwoord op. Evelyn gaat na een korte beschrijving van haar jeugd meteen over naar haar eerste huwelijk. Nuchter, praktisch redenerend en recht door zee.

Ze neemt ook geen blad voor de mond en geeft ronduit toe dat haar eerste huwelijk als 15-jarig meisje alleen maar een middel was om in Hollywood te komen. De huwelijken (en bijbehorende scheidingen) volgen zich in een vrij snel tempo op terwijl haar carrière ondanks de nodige obstakels steeds succesvoller wordt.

“Ik ben niet gezegend met een zandloperfiguur. Mijn kont is net een muur, je kunt er schilderijen aan ophangen.”

Het is allemaal wat langdradig

Bij echtgenoot nummer 3 (jeetje, nog vier te gaan) begint het allemaal wat langdradig te worden en gaat Evelyns berekenende gedrag me wat tegenstaan. Bovendien is dan inmiddels al duidelijk wie de echte liefde van haar leven was en heeft Monique haar belangrijkste issues op het gebied van haar werk ook opgelost.

Ik mis hierdoor de trigger om verder te lezen, de angel is voor mij op dit punt uit het verhaal. Het is dat ik dit boek als audioboek luisterde en ik erg dwangneurotisch ben als het gaat om dingen afmaken waar ik aan ben begonnen, anders was de kans groot geweest dat ik was afgehaakt.

Gelukkig doet Evelyn niet lang nadat ik in een luisterdip was beland de belofte aan Monique dat zij Evelyn uiteindelijk zal gaan haten, dit zorgt ervoor dat ik toch weer geboeid raak. Er is immers niets zo heerlijk als een flinke dosis haat en nijd.

Onverwacht en verrassend

Alhoewel ik me blijf ergeren aan Evelyns uitgekookte redeneringen, begin ik haar toch langzaam maar zeker te respecteren. Ook als ze eindelijk opbiecht waarom ze haar verhaal per se aan Monique wilde doen en ze haar zowel de rechten als de opbrengsten van haar autobiografie geeft. Dat is zowel onverwacht als verrassend.

Het einde van het boek is erg ontroerend, en daarom ben ik erg blij dat ik het toch helemaal uit heb gezeten. Mijn slotconclusie is dan ook dat het een mooie roman met een prachtig liefdesverhaal is. Doordat die zeven echtgenoten als kapstok werden gebruikt, was het wel behoorlijk langdradig en lang niet altijd even boeiend.

    Plaats een reactie