Natalia woont samen met Lorenzo in een prachtige villa aan het Gardameer en ze organiseert regelmatig bruiloften op deze romantische plek. Alles lijkt haar voor de wind te gaan, de villa was namelijk een erfenis van haar Italiaanse oma en haar baan als weddingplanner gaat goed. Toch zijn er serieuze scheuren in haar relatie met Lorenzo. Wanneer Natalia’s moeder Helen haar belt met de hartverscheurende mededeling dat haar 18-jarige halfzusje Tara is overleden, staat haar leven helemaal op z’n kop. Ze vliegt meteen naar Nederland en ontdekt daar dat ze in haar afwezigheid heel wat heeft gemist.
Geen moederlijk type, geen standaard huisvader
Natalia heeft nooit een hele hechte band met haar moeder Helen gehad. Ze noemt haar moeder zelfs geen mama, maar gewoon bij haar voornaam. Helen is geen uitgesproken moederlijk type, ze was altijd druk met haar eigen zaken en had voor de huiselijke beslommeringen een au pair in huis. Natalia’s vader was een Italiaan en lange tijd was het huwelijk tussen haar ouders redelijk succesvol. Haar vader had alleen een restaurant en was daardoor veel van huis weg.
Toen Natalia een puber was, kreeg Helen een verhouding met de Ierse Rory. Ze ontmoette hem tijdens een yogaweekend in de Franse Provence en ondanks dat Rory een heel stuk jonger was dan de op dat moment 42-jarige Helen, viel ze meteen als een blok voor deze overduidelijke bad boy. In een mum van tijd was Helen zwanger, en dat was meteen de definitieve doodsteek voor haar huwelijk met Natalia’s vader.
Het bleek alleen al vrij snel dat Rory geen standaard huisvader was. Hij mocht dan wel dol op zijn dochtertje Tara zijn, dat weerhield hem er niet van om soms maandenlang compleet van de radar te verdwijnen. Uiteindelijk kwam hij helemaal niet meer terug.
De zoektocht van Tara
Tara was nog maar een peuter toen haar vader Rory uit beeld verdween. Op dat moment besloot Helen de au pair weg te sturen en zich om haar jongste dochter te bekommeren, dus qua aandacht en liefde is ze nooit wat tekort gekomen. Niet van haar moeder en ook niet van haar veel oudere zus Natalia.
Als Natalia zich na Tara’s dood sinds lange tijd weer op Nederlandse bodem bevindt, vertelt Helen haar dat haar zusje op zoek naar Rory was gegaan omdat ze meer over hem te weten wilde komen. Of ze wat heeft gevonden weet Helen niet. Toch moet iets haar zodanig hebben aangegrepen dat Tara besloot om in een psychiatrische kliniek zelfmoord te plegen.
Natalia kan niet geloven dat haar zusje een einde aan haar leven wilde maken, er moet iets anders aan de hand zijn geweest, maar wat? Ze besluit Tara’s gangen na te gaan om te zien wat er werkelijk is gebeurd en trekt daar langzaam maar zeker een gruwelijke beerput mee open.
Veel gebruik van wc-tjes
Marcella Kleine vertelt dit verhaal vanuit drie vertelperspectieven. Afwisselend vertellen Natalia, Helen en Tara wat er is gebeurd en geven daarmee mondjesmaat steeds meer puzzelstukjes die naar de uiteindelijke oplossing leiden.
Het verhaal heeft me zeker geboeid, ik vond het alleen jammer dat Kleine best vaak gebruik maakt van zoegnaamde ‘wc-tjes’ (writers conveniences). Dergelijke voor de hand liggende toevalligheden doen in mijn ogen namelijk behoorlijke afbreuk aan de geloofwaardigheid van het geheel.
Hoe dan ook, ik vond het een hele aardige psychologische thriller die me leuk heeft beziggehouden tijdens het uitlaten van mijn hond.
Geen reacties