De studente Amy heeft het in haar jonge leven al aardig voor haar kiezen gehad. Eerst verloor ze haar oudere zus door een auto-ongeluk en drie jaar later, op de avond dat Amy als 18-jarige voor het eerst alleen uitgaat, plegen haar ouders zelfmoord in hun garage. Ze heeft sindsdien zelf al meerdere zelfmoordpogingen gedaan, dankzij haar goede vriendin Lizzy is Amy er nog altijd en weet ze tussen de drugs en het drinken door een studie te volgen. Wanneer Lizzy terloops opmerkt dat onheil altijd in drieën komt, begint Amy te malen en concludeert ze dat zij uiteindelijk ook zal sterven. Dat is immers de regel van drie.
Het dagboek van Amy
Vanaf het moment dat Amy tot het besef komt dat haar ouders nagenoeg precies drie jaar na de dood van haar zusje zelfmoord pleegden en dat dat inmiddels ook bijna drie jaar is geleden, houdt ze een dagboek bij. Het kan namelijk niet anders dan dat zij in de komende weken de volgende zal zijn.
Ondanks het feit dat ze recent nog een zelfmoordpoging heeft gedaan, geeft dit haar levenslust. Ze is van plan om deze regel van drie te doorbreken en gaat op onderzoek uit. Haar gedachten en bevindingen houdt ze nauwgezet in een schriftje bij. Er is namelijk een redelijke kans dat ze alsnog aan het onheil ten prooi valt en op deze manier heeft iemand anders misschien nog wat aan datgene wat ze voor haar dood ontdekt.
Haar vriendin Lizzy begrijpt niets van Amy’s obsessie met deze regel van drie. Volgens haar is het grote onzin. Toch weerhoudt dit Amy er niet van om gewoon door te gaan. Ze gaat zelfs in gesprek met een religiewetenschapper om uit te zoeken of daar misschien de sleutel van het raadsel ligt.
De vloek blijft doorgaan
Het is een paar jaar later en op dezelfde universiteit zit Ila met twee vrienden in haar studentenflat wanneer één van hen tijdens het draaien van een joint vraagt of ze weleens van dat dode meisje hebben gehoord. Ze is gestorven door de regel van drie.
“’Het onheil komt altijd in drieën,’ zegt Alexander. ‘Dat is algemeen bekend. Dat is dus de vloek. De regel van drie. Als je hem krijgt, ga je dood en dan gaat hij verder op iemand anders.’
‘En een meisje hier op de uni heeft hem gekregen?’ vraag ik. Mijn interesse is toch een beetje gewekt door al deze details.
‘Een vloek krijg je niet,’ zegt Nate nogmaals. Hij begint al wat heser te klinken.
‘Deze wel,’ houdt Alex vol. ‘De vloek is ooit bij iemand begonnen, maar hij hield niet op toen diegene doodging. Hij ging verder. Hij kreeg een eigen leven. En hij zal voor altijd blijven doorgaan.’”
Op zich zou dit gesprekje tot niets moeten leiden. Het is alleen zo dat de ouders van Ila door een koolmonoxidelek zijn gestorven. En dat haar broer drie jaar later aan een hartaanval overleed. Ook dat is inmiddels bijna drie jaar geleden…
Een boeiende verhaallijn
Ik heb echt genoten van dit duistere mysterie waarin drie vrouwen aan een dubieus noodlot proberen te ontkomen. Als lezer word je voortgedreven door de verschillende vraagstukken die het verhaal oproept: is die regel van drie onzin of is het echt? Gaat Amy het overleven? Gaat Ila erachter komen wat er met Amy is gebeurd om zo aan haar eigen lot te ontkomen? Zal Eve ontdekken hoe het werkelijk in elkaar zit?
Ripley weet heel ingenieus een boeiende verhaallijn te scheppen waarbij je uiteindelijk versteld achterblijft omdat pas tegen het einde blijkt hoe knap het echt in elkaar steekt. En met kippenvel op beide armen door die allerlaatste brief.
Sam Ripley is een pseudoniem van Andrew Wilson, een journalist en auteur die voorheen met name biografieën en romans schreef. De regel van drie is zijn eerste thriller en wat mij betreft mogen er nog veel meer volgen!
Geen reacties