Het is april in het jaar 1254 wanneer de West-Friezen een aanval op het Hollandse Alkmaar plegen. Heel succesvol is deze bestorming niet, maar het geeft wel weer extra brandstof voor de groeiende onrust onder de Alkmaarse bevolking. Dit dorp ligt op de grens van Holland, open en bloot voor de West-Friezen en het is de hoogste tijd dat deze gemeente een stevige omwalling krijgt. Willem II, graaf van Holland en Zeeland, is hiervoor verantwoordelijk. Maar als hij voor een omwalling zorgt moet hij ook stadrechten verlenen en daar kleven de nodige nadelen aan. Alkmaar is dus afhankelijk van de overtuigingskracht van Willems minnares, de Alkmaarse Katelijne.
De romantische verhouding van graaf Willem
Katelijne is een jonge weduwe met een eigen brouwerij. Die is haar echtgenoot Gijsberts een paar jaar eerder begonnen, maar hij is bij een vorige aanval door de West-Friezen om het leven gekomen. Katelijne bleef kinderloos en zonder inkomsten achter, uit noodzaak besloot ze om zelf de leiding over de brouwerij te nemen. En dat deed ze heel succesvol.
Graaf Willem II heeft in Alkmaar zijn gravenhuis en destijds heeft Gijsbert kunnen bedingen dat hij bier aan hem mocht leveren als de graaf in Alkmaar was. Dat is ook na de dood van Gijsbert zo gebleven en op die manier heeft Katelijne Willem leren kennen. Het duurde niet lang tot er een romantische verhouding tussen die twee tot stand kwam.
Willem is natuurlijk ook netjes getrouwd, de Duitse Elisabeth Brunswijk is al twee jaar zijn vrouw. Hun verbintenis is uiteraard een verstandshuwelijk. Willem heeft geen hekel aan Elisabeth, maar houdt niet van haar. Hij houdt van Katelijne en zowat iedereen in Almaar weet dat. Daarom is zij de uitgelezen persoon om Willem te overreden om Alkmaar stadsrechten te geven zodat ze beter tegen de almaar terugkerende West-Friezen beschermd zijn.
Wraak op de West-Friezen
Elisabeth heeft al een kindje verloren en haar tweede zwangerschap verloopt ook niet heel soepel. Willem vermoedt dat dit een straf van God is omdat hij zijn vrouw ontrouw is en verbreekt zijn relatie met Katelijne. Hopelijk zorgt dat ervoor dat hij binnenkort een felbegeerde zoon kan verwelkomen. Dat lijkt effect te hebben, want niet veel later schenkt Elisabeth het leven aan Floris.
Willem heeft alleen niet door dat er acht maanden na het verbreken van zijn relatie met Katelijne nog een zoon van hem wordt geboren: Allart. En hij kan ook niet vermoeden dat deze twee zonen uiteindelijk door een noodlot worden samengebracht en in zijn naam wraak op de West-Friezen gaan nemen.
“Bevelen klinken, masten worden opgericht, touwen strakgetrokken en de zeilen gaan omhoog. Het tij is gunstig, ze kunnen vertrekken. Een nerveuze opwinding neemt bezit van Floris, zijn lichaam is één bonk spanning, maar als ze in formatie de Zuiderzee op zeilen, komt hij tot rust. Het is nu aan God, en aan zijn voorvaderen die vanuit de hemel toekijken. Hij slaagt of hij faalt, maar in die laatste optie gelooft hij diep in zijn hart niet. Deze expeditie kán niet mislukken, hij is te goed voorbereid.”
Opnieuw een heerlijke tijdreis
Er zijn een aantal schrijvers waarvan ik weet dat geen enkel boek me ooit kan teleurstellen en Simone van der Vlugt is er daar één van. Haar historische romans weten me zonder uitzondering te boeien en bovendien leer ik altijd weer veel nieuwe dingen over de Nederlandse geschiedenis.
Dit keer zijn Willem II en Floris V aan de beurt om door haar woorden opnieuw tot leven te worden gewekt en ik werd al snel in hun verhaal binnengezogen. Personages als Katelijne en Willems zus Aleid van Holland zijn daarnaast net zo interessant en geven het geheel zowel meer inhoud als kleur.
Zoals altijd is het boek vlot geschreven en waan je je als lezer echt helemaal in de tijd en de omgeving die Simone zo levendig beschrijft. Het is iedere keer als ik iets van haar lees weer een heerlijke tijdreis, ik kan niet wachten tot de volgende!
Geen reacties