Kenna heeft door een gruwelijke fout in haar verleden de afgelopen vijf jaar in een gevangenis doorgebracht. Ze heeft geen contact meer met haar moeder, verdere familie heeft ze niet. Eenzaam, depressief en blut gaat ze terug naar haar voormalige woonplaats om een confrontatie aan te gaan met al datgene wat ze jaren geleden zo desastreus heeft verprutst. Het klonk als een prima plot, bovendien roept heel #booktok al maanden dat dit boek fantastische is.
Ik zag helemaal voor me hoe dit boek me gegarandeerd urenlang leesplezier op ging leveren, maar ik had het mis.
Geen feelgood, eerder een feelbad
Kenna heeft er een aardig zooitje van gemaakt, om het maar even zacht uit te drukken. Ze had een half jaar een relatie met Scotty en ze waren dolverliefd op elkaar. Scotty was knap, intelligent, lief en geweldig. Dan gaat Kenna op een avond samen met Scotty naar huis en gaat ze in beschonken toestand achter het stuur zitten. Ze krijgen een zwaar ongeluk en Scotty lijkt meteen dood te zijn. Kenna gaat vervolgens te voet naar huis.
Scotty overlijdt in werkelijkheid na zes tergend lange uren in een greppel terwijl Kenna thuis haar roes uitslaapt. Ze bekent schuld en verdwijnt met een prille zwangerschap achter de tralies. In de gevangenis bevalt ze van haar dochter Diem, de ouders van Scotty krijgen alle ouderschapsrechten.
Kenna komt als een gebroken vrouw uit de gevangenis. Ze heeft geen idee wat ze nu moet en is nog volledig in de rouw om het verlies van Scotty. En het gemis van haar dochtertje, dat ze na de geboorte niet eens vast mocht houden. Ze is een grote brok pijn, verdriet, wanhoop en totale reddeloosheid, het druipt van de pagina’s af.
Hierdoor voelde het voor mij alsof ik geen feelgood aan het lezen was. Het was eerder een feelbad.
Ledger Ward
Kenna komt totaal onverwacht in contact met Ledger, hij was sinds hun kindertijd Scotty’s beste vriend. Door vage omstandigheden hebben de twee elkaar nooit eerder ontmoet. Ledger speelt een grote rol in het leven van Diem en er is direct een aantrekkingskracht tussen hem en Kenna. Er is zelfs al vrij snel een hartstochtelijk kus en enthousiast gefriemel onder de gordel.
Er is alleen één probleem: Kenna heeft zichzelf in paniek als Nicole aan Ledger voorgesteld. De arme man heeft geen idee wie ze is. En dan blijkt hij ook nog eens tegenover Diem en haar opa en oma te wonen.
“’Nicole?’
Ik draai me om naar het geluid van zijn stem. Ik kantel mijn nek tot mijn ogen die van Ledger ontmoeten. Onder normale omstandigheden zou ik geschokt zijn hem hier te zien, maar ik zit al aan mijn maximumcapaciteit voor gevoelens, dus ik denk meer iets in de trant van een apathische: geweldig. Ja natuurlijk.
Er is een scherpe intensiteit in de manier waarop hij naar me kijkt die een rilling over mijn arm stuurt. ‘Wat doe jij hier?’ vraagt hij.
Fuck. Fuck. Fuck. ‘Niets.’ Fuck. Mijn blik schiet naar de overkant van de straat. Dan kijk ik achter Ledger, naar wat ik veronderstel dat zijn huis is. Ik herinner me dat Scotty zei dat Ledger aan de overkant van de straat woonde toen ze opgroeiden. Hoe groot was de kans dat hij hier nog steeds zou wonen?”
Een loodzware, knellende jas
Het verhaal is uitstekend geschreven en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik moeite met dit boek had. Al lezende trek je Kenna’s uitgebreid beschreven ellende aan als een loodzware, knellende jas. En dan is er ook nog eens de nodige afschuw en ergernis, want had Kenna dit niet gewoon verdiend omdat ze:
- besloot om met een stevige slok op achter het stuur van een auto te kruipen en
- na het ongeluk gewoon wegliep?
Ik snap heel goed dat de ouders van Scotty haar zo ver mogelijk bij hun kleindochter uit de buurt willen houden. Het is ook heel logisch dat Ledger haar verafschuwt als hij er eenmaal achter komt wie ze werkelijk is.
Maar ja, als dan tegen het einde van het verhaal duidelijk wordt wat er werkelijk na dat ongeluk is gebeurd krijgt het opeens een hele andere insteek. Dan vliegt de feelgood je opeens keihard om de oren.
Mijn eindconclusie is dat dit boek uiteindelijk wel degelijk een feelgood is, je hebt er alleen wel heel veel geduld voor nodig om op dat punt te belanden. Ik heb echt mijn best gedaan om dit boek net zoals de rest van de wereld prachtig te vinden. Dat is me niet gelukt. Het was teveel feelbad naar mijn zin.
Geen reacties