Voor de 19-jarige Jodie Barda is het niet meer dan normaal dat het leven van haar en haar broer continu onder de ernstige buikkrampen en aanhoudende vermoeidheid van Jodies moeder lijdt. Een diagnose of oorzaak voor deze ellende is er alleen niet. Tijdens haar online zoektocht naar oplossingen om uit deze verstikkende impasse te komen, stuit Jodie op een forum op de naam van Daniel de Koster. Zij helpt mensen die een oplossing voor hun medische klachten zoeken door samen met hen naar artsen te gaan en voor nuttige doorwijzigingen te zorgen. Het kennismakingsgesprek met Daniel slaat bij Jodie in als een bom, want ze is op slag verliefd.
Het roerige leven van Daniel de Koster
Jodies verhaal begint op het moment dat Daniel twee jaar eerder is overleden. Jodie en Daniel zijn jarenlang geliefden geweest, en één ding is overduidelijk: Jodie heeft Daniels onverwachte dood nog niet verwerkt. Om die reden kruipt Jodie in Daniels huid en vertelt haar verhaal. In eerste instantie begint ze in augustus 2006, het moment dat zij en Daniel naar de Molenstraat verhuizen, het huis waar ze zo lang zo gelukkig zijn geweest.
Daarna gaat ze verder terug in Daniels verleden, naar de periode dat Daniel als jonge studente in een antikraakwoning een liefdesrelatie met Barbara krijgt. In zekere zin passen deze vrouwen heel goed bij elkaar, maar uiteindelijk zijn er ook genoeg redenen om te concluderen dat dat niet voldoende is om een stabiele relatie te vormen. Wanneer Daniel een ernstig ongeluk krijgt en Barbara zich meer verzorger dan geliefde gaat voelen, komt de relatie dan ook vrij snel ten einde.
Lang weet Daniel niet wat ze met haar leven moet. Maar dan ontmoet ze Lucille, die haar verder helpt en inspireert. Via Lucilles zoon Sjoerd gaat Daniel aan de slag bij een stichting voor HIV patiënten en dat bepaalt uiteindelijk een groot deel van haar verdere levensloop.
Nog nat achter de oren
Jodie is nog geen twintig jaar oud als ze Daniel de Koster ontmoet, die op dat moment achter in de dertig is. Nog nat achter de oren is ze zich nog maar net bewust van het feit dat ze zich meer tot vrouwen dan tot mannen voelt aangetrokken. Wanneer Daniel daadkrachtig hun huiskamer binnenloopt en Jodies moeder direct waardevolle aanknooppunten geeft om oplossingen voor haar kwalen te vinden, staat Jodies leven volledig op zijn kop.
Ze is zo onder de indruk van Daniel dat ze nog maar één ding wil: de rest van haar leven met deze vrouw delen en alles leren wat zij weet.
“Zelf durfde ik Daniel nauwelijks aan te kijken toen ik haar de ballpoint gaf. Omdat dit Daniel de Koster was, de vrouw over wie ik al zoveel lovende verhalen gelezen had. Maar net zo goed om hoe ze daar zat, de kleding die ze aanhad, ze droeg een onopvallende spijkerbroek, wijd terwijl strak in de mode was, een wit T-shirt met opgerolde mouwen. Al toen ik haar had binnengelaten was me hetzelfde soort zoete ongemak bekropen dat ik bij mijn vroegere gymlerares gevoeld had. Ook juf Marjet durfde ik ooit niet in de ogen te kijken omdat ik vermoedde dat zij het zag: keek ik haar al te direct aan dan zou ze me betrappen, al wist ik toen nog niet precies op wat.”
Een indrukwekkende aaneenschakeling van lichtvoetige en wonderschone zinnen
Toen ik aan dit boek begon vroeg ik me af hoe het mogelijk was dat iemand bijna 600 pagina’s aan niet meer dan een liefdesgeschiedenis tussen twee vrouwen kon wijden zonder dat lezers op zijn hoogst op de helft af zouden haken. Nu ik het verhaal in een paar dagen heb verslonden weet ik hoe het zit en waarom dit boek een onvergetelijk pareltje is.
Allereerst is Hanna Bervoets een bijzonder getalenteerd schrijfster die met een indrukwekkende aaneenschakeling van lichtvoetige en wonderschone zinnen lezers steeds weer weet te boeien. En als tweede is er de drijvende kracht achter dit verhaal: de oorzaak van Daniels dood, want die blijft tot het allerlaatste moment in het ongewisse.
Nadat Jodie heel Daniels geschiedenis tot in de kleinste details uit de doeken heeft gedaan wil je gewoon absoluut weten hoe deze imposante vrouw tot haar einde komt. Toen ik eenmaal achter dat geheim kwam werd dat zo beeldschoon verwoord dat ik met een dik uitgelezen boek en een grote brok in mijn keel achterbleef.
Ik wil Uitgeverij Pluim heel hartelijk bedanken voor het toegezonden recensie exemplaar, dit boek was echt een groot genot om te lezen!
Geen reacties