Hoe Virginia Andrews mij weer aan het lezen kreeg

Ik weet het nog goed, ik was een jaar of vijftien en ik bevond me een beetje in een ‘grijs leesgebied’. Ik was te oud voor het gemiddelde kinderboek en de boeken voor volwassenen waren nog een brug te ver. Uiteindelijk was het de kitsch van Virginia Andrews die mij als eigenwijze puber weer aan het lezen kreeg!

Young Adult boeken waren er nog niet

Als kind was ik dol op lezen. Ik verslond de boeken van Annie M.G. Schmidt, Wipneus & Pim, Pinkeltje, De Olijke Tweeling, de Vijf en de boeken van Justus Pfaue. Maar toen ik eenmaal echt alles van Thea Beckman en Jan Terlouw minstens drie keer had gelezen, was ik redelijk verloren. Er was toen nog geen hele sectie met Young Adult in onze plaatselijke bibliotheek (volgens mij bestond dat hele genre eind jaren 80 nog niet eens).

Ik wilde nog wel graag lezen, maar had geen idee wat ik dan zou moeten lezen. De enkele keren dat ik het waagde om in de bibliotheek nog maar een poging te doen, had ik echt geen flauw idee waar ik moest kijken. Ik probeerde wel het een en ander, maar het boeide me allemaal voor geen meter.

De verveelde puber

Mijn moeder was daarentegen altijd al een fanatieke lezer geweest en om die reden slingerden er altijd talloze boeken door het huis. Zo kwam het dat ik als onuitstaanbare puber verveeld op de bank hing (dat kon wel degelijk voordat de mobiele telefoon en Netflix bestonden, het sloeg alleen echt helemaal nergens op) en dat mijn oog op een boek van mijn moeder viel. Het was ‘Bloemen op Zolder’ van Virginia Andrews.  

De cover was afzichtelijk, het was een typische jaren ‘70 tekening van vier doordringend kijkende kinderen, maar dat deed er niet toe. Het was de titel die in combinatie met de tekening trok. Ik las de flaptekst vluchtig en begon daarna wat te bladeren.

Dit was overduidelijk heel wat anders dan de ingewikkelde thrillers en detectives die mijn moeder normaal gesproken las. Dit was een spectaculair en behapbaar drama van de bovenste plank en het werd ook nog eens vanuit het oogpunt van een puberend meisje verteld!

Zo kwam het dat ik terug naar het eerste hoofdstuk ging en aandachtig begon te lezen. Een paar uur later was ik volledig verkocht.

Draken als ‘Lijmen het Been’

‘Bloemen op Zolder’ kwam van de bibliotheek en volgens mij had ik het nog eerder uit dan mijn moeder. Alle daaropvolgende delen passeerden vervolgens de revue en daarna begon ik doorleuk aan ‘Hemel zonder Engelen’. Gelukkig had dat ook een hele stoet aan vervolgdelen en kort ik opnieuw weer een hele tijd vooruit.

Toen ik deze serie uit had, begon ik gewoon doodleuk weer opnieuw aan de serie van ‘Bloemen op Zolder’. Zo hield ik me een aantal jaren bezig, totdat de verplichte boeken op school kwamen.

Door draken als ‘Lijmen/Het Been’ en ‘Het Leven is Verrukkelluk’ kreeg ik tijdelijk een hartgrondige hekel aan lezen.  Maar toen ik daar een jaar later weer een beetje van was bekomen, begon ik weer opnieuw de series van Virginia Andrews te lezen.

En zo heeft deze dame maar liefst twee keer mijn liefde voor lezen gered!