Het is inmiddels ruim een week geleden dat ik van een heerlijke vakantie in Hongarije terugkwam. Ik ben ondertussen gewoon weer aan het werk en tussen de bedrijven door zoek ik de ontelbare vakantiekiekjes uit: foto´s van prachtige bezienswaardigheden, mijn zoon, mijn man en ikzelf, heel vaak met een boek. Dat is niet voor eerst, ik ging eens in de digitale mappen met foto’s van andere vakanties grasduinen en kwam zo op een aardige verzameling van foto’s waarop vastgelegd is hoe ik op de meest bijzondere plekken ter wereld gewoon zit te lezen. Het gaf me spontaan inspiratie voor een nieuw lijstje!
1. Vietnam
In 2009 maakte ik een uitgebreide rondreis door Vietnam en het startpunt van die reis was in de noordelijke stad Hanoi. We sliepen daar in een prachtig hotel dat in een koloniaal buishuis was gevestigd, een erfenis van de Franse overheersing. De ramen hadden enkel glas zodat we vooral niets van het drukke verkeer op straat hoefden te missen.
Na een intensieve dag vol van indrukwekkende bezienswaardigheden waren we moe van het lopen, de communicatieproblemen en vooral ook van de plakkerige hitte, dus dan was het heerlijk om even een uurtje of twee op onze hotelkamer te lezen voordat we een restaurantje gingen zoeken om te eten.
Ik las in Hanoi Het IJshuis van Minette Waters, er gaat nu eenmaal niets boven een fijne Engelse detective!
2. Israël
Een van de meest imponerende reizen die ik ooit maakte ging dwars door Israël in Jordanië. Het was 2004, betrekkelijk kort na de aanslagen in de Verenigde Staten en dat was te merken, want er was in die jaren nauwelijks toerisme in het Midden Oosten. Nu was dat voor ons destijds best handig aangezien we met onze backpacks op de bonnefooi reisden, we hoefden nergens moeite te doen om een enigszins schoon hostel te vinden.
In Jeruzalem kwam we midden in de oude stad in een klein hostel terecht waar de chaotische eigenaar het ook druk had met de verkoop van cassettebandjes met islamitische preken in zijn deuropening en zijn omvangrijke familie. Het was hilarisch om te zien (manlief en ik noemde hem de Palestijnse Basil Fawlty) en we zaten regelmatig tussen al het rumoer in de minuscule lobby om te lezen en te gniffelen om de janboel.
Wat ik in Jeruzalem las weet ik niet meer, het zal ongetwijfeld een beduimelde pocket uit een aanbiedingenbak van een boekhandel zijn geweest. Backpacks zijn immers geen goed vervoermiddel voor mooie, dure boeken.
3. Peru
In 2006 stond ik na een prachtige rondreis door Ecuador en Peru op de luchthaven van Cuzco bij de Engelstalige boeken te neuzen. Een paar dagen eerder had ik het Inca Trail gelopen en Machu Picchu gezien en nu wilde ik graag meer over dat mysterieuze wereldwonder lezen.
Ik pakte een klein en dun boekje op, ´The Enigma of Machu Picchu´ van ene Oscar Medina en werd amper een tel later door een dolenthousiaste man aangesproken. Wat bleek? Het was Oscar Medina zelf, de schrijver van dat boekje.
Natuurlijk heb ik het meteen gekocht en door hem laten signeren (de man werd zo mogelijk nog enthousiaster) en op de lange terugvlucht naar huis heb ik het gelezen. Het was geen hoogstandje, maar goed genoeg om na al die jaren nog altijd te bewaren.
4. Egypte
Op het dek van een cruiseschip op de Nijl. Zonnebril op, een peuk in ene de hand en een boek in de andere, een koud flesje cola voor het grijpen. Zo zat er in het najaar van 1996 (erg jong en dun) bij. Ik heb geen idee wat ik toen las, het zal wel een John Grisham zijn geweest want daar was ik in die jaren dol op. Veel heb ik er op het dek van dat schip in ieder geval niet van gelezen.
Vanaf zo’n schip is er namelijk ontzettend veel te zien, want op en rond de Nijl is er altijd behoorlijk wat drukte. De lokale bevolking is er aan het vissen, aan het zwemmen of de was aan het doen en ook in de kleine dorpjes aan wal is er altijd wat te zien. Van koppige ezeltjes tot spelende kinderen.
Veel kans om te lezen heb ik daar niet gehad, ik was er eigenlijk alleen maar aan het rondkijken en nog meer aan het zwaaien.
5. Mongolië
De meest bijzondere plek heb ik uiteraard tot het laatste bewaard, want dat was dat onbeduidende grasveldje naast een rivier in Mongolië zonder twijfel. Tijdens onze rondreis door Mongolië in 2011 werden we door de vriendelijke Agi in een aftands busje rondgereden en op het moment dat manlief deze foto nam hadden we net autopech.
Wegen zijn er in Mongolië nauwelijks en tijdens onze tocht naar een volgend yurt kamp reed Agi door een rivier. Die bleek alleen wat dieper te zijn dan verwacht, dus midden in die rivier hield het busje ermee op. We hebben het busje samen naar de kant geduwd en vervolgens begon Agi op zijn dooie gemakje te sleutelen, terwijl wij hem stroopwafels aanreikten. Agi had namelijk geen voortanden en die stroopwafels vond hij geweldig.
Wij konden op dat moment verder weinig doen (we hebben geen van beiden om maar het kleinste beetje verstand van auto’s), dus besloten we Agi de hele verpakking koeken te geven en met een boek van de omgeving te genieten. Ik las ‘De Schedel’ van Iris Johansen, ik was toen al dol op verhalen met een flinke scheut dood en verderf.
Mijn favoriete plek om te lezen
Leuk natuurlijk, al die foto’s waarop ik met een boek in een of andere verre uithoek van de wereld zit. Maar uiteindelijk lees ik nog altijd het liefste gewoon thuis. In mijn foeilelijke, aftandse oranje fauteuil die tot mijn leesstoel is omgedoopt omdat ik hem zo heerlijk vind zitten. Neutraal muziekje op de achtergrond, dampende kop thee erbij en mijn dag is goed.
Manlief is al jaren aan het lobbyen om die stoel te vervangen omdat hij zo versleten is en al een eeuwigheid niet meer bij de rest van ons interieur past, maar ik bewaak dat gevaarte met mijn leven. Dat is mijn plek, mijn favoriete stekkie om pagina’s te verslinden en daar blijft iedereen vanaf.
Geen reacties