Molly Clark is een kamermeisje in het vijfsterrenboetiekhotel Regency Grand en daar is ze maar wat trots op. Ze vindt het fantastisch om zo´n voorname functie in zo´n chic hotel te vervullen. Schoonmaken, opruimen en als een onzichtbare schim een hotelkamer onberispelijk achterlaten: ze doet niets liever dan dat. Haar favoriete gast is Giselle Black, samen met haar man Mr. Black verblijft ze regelmatig in het Regency Grant en Giselle vindt het leuk om regelmatig een praatje met Molly te maken. Maar als Molly op een dag Mr. Black dood in zijn bed aantreft, wordt zij er opeens van verdacht dat ze hem heeft vermoord.
Roomba de stofzuigerrobot
Molly is op zijn zachtst gezegd een zonderling figuur. Wie is er nu zo dol op schoonmaken en vindt het geweldig om een onbeduidend kamermeisje te zijn? Nou ja, Molly dus. Haar werkplezier en overdreven ijver zorgen ervoor dat haar collega’s haar niet begrijpen en haar achter haar rug om ‘Roomba de stofzuigerrobot’ noemen. Dat vindt ze vervelend, maar het zorgt er niet voor dat ze haar bovenmenselijke keurigheid laat varen. Netheid en onberispelijkheid staan namelijk torenhoog in haar vaandel.
Haar moeder was een drugsverslaafde die met de noorderzon verdween toen Molly nog maar een hummeltje was, daarom is ze door haar geliefde oma opgevoed volgens de normen en waarden uit de jaren vijftig. Molly en haar oma woonden samen in een klein maar kraakhelder appartement totdat oma plotseling overleed. Sindsdien woont Molly er alleen. De schoonmaakschema’s, de oubollige meubels, ouderwetse snuisterijen en alle gewoontes bleven onveranderd in tact.
Wanneer Molly officieel voor de moord op Mr. Black wordt beschuldigd, heeft ze dan ook geen idee wat ze moet doen.
De bloedmooie trophy wife
Molly en Giselle hebben een bijzondere relatie. Giselle is een schatrijke en bloedmooie trophy wife, en Molly maakt zo onopvallend mogelijk haar badkamer schoon. Toch ontstaat er een voorzichtige band tussen deze totaal verschillende vrouwen, waardoor Molly Giselle als een vriendin gaat beschouwen. Hierdoor krijgt ze ook een inkijkje in Giselles privéleven.
“’Rechercheur,’ zeg ik, ‘de suite van de Blacks verkeerde in de normale wanordelijke staat toen ik vanmiddag binnenkwam. Er was weinig ongewoon of vreemd, behalve de pillen op het nachtkastje.’
Dat is informatie die ik haar opzettelijk geef, omdat het een detail is dat zelfs de stomste agent niet ontgaan kan zijn. Waar ik het niet over wil hebben zijn de andere dingen – de badjas op de vloer, het kluisje dat openstond, het vermiste geld, het vluchtschema, Giselles tas die was verdwenen toen ik de tweede keer de kamer in kwam. En wat ik in de spiegel zag in Mr. Blacks slaapkamer.
Ik heb genoeg detectiveseries op de televisie gezien om te weten wie er als eersten worden verdacht. Echtgenotes staan meestal bovenaan de lijst, en het laatste wat ik wil is enige verdenking op Giselle werpen. Haar treft geen blaam in dit gebeuren. En ze is mijn vriendin. Ik maak me zorgen om haar.”
Een enkel gniffeltje
Al na een paar bladzijdes was duidelijk dat hoofdpersoon Molly onvoorstelbaar naïef en volkomen wereldvreemd is. Ik kreeg ook regelmatig het idee dat ze de nodige autistische trekjes heeft. Nu doet dat er op zich niet toe, maar het zorgde er voor mij wel voor dat ik het moeilijk vond om me in haar personage in te leven. In het begin van het verhaal (waar ik maar moeilijk in kwam) vond ik haar personage zelfs ongeloofwaardig en irriteerde ik me mateloos aan haar naïviteit.
Omdat ik stug door bleef lezen (er is niets zo ergerlijk als een boek dat niet is uitgelezen), begon ik alleen steeds meer van Molly te houden. Van haar dwangmatige gewoontes, maar vooral van haar kracht en dapperheid. Tegen het einde van het verhaal wist ze me zelfs te ontroeren.
Het boek zit aardig in elkaar en is hier en daar ook goed voor een enkel gniffeltje. Ondanks het feit dat ik het einde vrij rommelig vond overkomen, was dit een erg leuk tussendoortje. Dit is het debuut van Nita Prose en het zou zomaar kunnen dat ik een volgend boek van haar lees als de ‘serial killer thrillers’ me weer eens de keel uithangen.
Geen reacties