Het is een gewone vrijdagmiddag in november als Carrie zich tegen vijf uur op het drukke metrostation Waterloo in Londen bevindt. Ze is op tijd weggegaan van haar werk bij een reclamebureau en verheugt zich op een rustig weekend met haar partner Emma en hun driejarige dochtertje Clementine. Terwijl ze op de metro wacht om naar huis te gaan, komt er opeens een noodmelding op haar telefoon binnen. Net als op de telefoons van iedereen om haar heen. De melding is zo angstaanjagend dat er direct grote paniek uitbreekt: over 59 minuten zal Zuid-Engeland volledig van de kaart worden geveegd.
Groot ongeloof
Frankie en haar partner Otis zijn vanuit Manchester naar Dartmoor gereden voor een ontspannen weekendje weg. Ze hebben net hun koffers neergezet in hun vakantiehuisje, en Frankie heeft Otis verrast met de boodschap dat ze zwanger is, als ze even voor vijf uur dezelfde noodmelding ontvangen:
“Groot alarm. Dreiging nucleaire raketaanval voor Zuid-Engeland. 59 minuten tot inslag. Zoek onmiddellijk een schuilplaats. Dit is geen test.”
In eerste instantie heerst er bij hen allebei groot ongeloof. Dit is absurd, hoe kan dit waar zijn? Maar als ze de televisie aanzetten, verschijnt dezelfde vreselijke melding op het scherm. Verdere uitzendingen zijn er niet. Hetzelfde geldt voor de radio, en het complete telefoon- en internetnetwerk ligt plat. Ze kunnen niet bellen, geen berichten sturen en geen websites openen.
Otis blijft kalm en praktisch: ze moeten water en eten inslaan, want in het vakantiehuisje is niets. Als ze de aanval overleven, zullen ze door de giftige fall-out een tijd binnen moeten blijven. Ze besluiten naar de lokale supermarkt te gaan en hopen dat daar nog geen complete chaos is uitgebroken.
Mrs. Dabb
De sirenes loeien als Mrs. Dabb haar huis op het platteland bij Plymouth in paniek verlaat. Haar dochter Bunny van dertien is niet met de schoolbus naar huis gekomen. Uitgerekend vandaag, op deze vreselijke dag, is haar dochter spoorloos verdwenen. Een mobiele telefoon heeft Bunny niet. Mrs. Dabb is daar fel op tegen, zelf heeft ze er ook geen.
Met haar vaste telefoon heeft ze de beste vriendin van Bunny gebeld, maar die weet van niets. Er zit niets anders op dan haar dochter zelf te gaan zoeken.
Carrie doet wanhopige pogingen om op tijd thuis te komen, ze wil bij haar geliefden zijn als de wereld die ze kent ophoudt te bestaan. Dat valt niet mee in een stad waar complete paniek heerst en het openbaar vervoer stilligt. Frankie en Otis zetten hun leven op het spel in een onbekende regio om noodvoorraden te bemachtigen. Mrs. Dabb haalt halsbrekende toeren uit om haar dochter te vinden. En intussen tikt de klok genadeloos door.
Zowel meeslepend als ijzingwekkend en confronterend
Ik heb eerder bloedstollend spannende boeken gelezen, maar niets kwam in de buurt van dit verhaal. Want zeg nu zelf: wat is er angstaanjagender dan weten dat jij en de wereld om je heen over iets minder dan een uur compleet vernietigd worden?
Er bestaan meer boeken en films over dit onderwerp, maar meestal wordt zo’n ramp verteld vanuit het perspectief van politieke leiders of toekomstige helden. In 59 minuten kiest Holly Seddon een andere invalshoek: die van drie doodgewone vrouwen die niet weten wat er aan de hand is. Ze weten alleen dat er nucleaire raketten op hen afkomen, en ze doen er alles aan om hun laatste momenten met hun geliefden door te brengen.
Het resultaat is zowel meeslepend als ijzingwekkend en confronterend, een verhaal dat nog dagenlang in je hoofd blijft spoken nadat je de laatste bladzijde hebt omgeslagen.
Geen reacties