Boekrecensies Historische fictie

De hertogin – Wendy Holden

8 november 2023

Het is 1928 als de 34-jarige Wallis samen met haar kersverse echtgenoot Ernest Simpson op huwelijksreis naar Parijs gaat. Ze zijn die ochtend op het gemeentehuis van Londen getrouwd. Niet in de kerk, want Wallis is een gescheiden vrouw. Ze is eerder negen jaar lang getrouwd geweest met de gewelddadige Winfield Spencer en in hun huwelijksnacht komt Ernest erachter dat dat huwelijk nog altijd een grote invloed op Wallis heeft. Gelukkig kan Ernest daar goed mee omgaan. Sterker nog: hij kan overal prima mee omgaan.

Geen cent te makken

Ernest en Wallis zijn allebei Amerikaans, maar direct na hun huwelijksreis gaan ze in Londen wonen. Ernest gaat namelijk op het Londense kantoor van de rederij van zijn familie werken en Wallis kijkt erg uit naar haar nieuwe leven in de Engelse hoofdstad. Ze weet dat het momenteel niet heel goed gaat met de familierederij, maar Ernest is vastbesloten om het bedrijf uit het slop te trekken. En zodra dat is gebeurd zal er genoeg geld zijn zodat Wallis al die modieuze clubs kan bezoeken en chique feestjes bij kan wonen.

In de praktijk blijkt het alleen niet bepaald eenvoudig te zijn om de rederij weer in de zwarte cijfers te krijgen. Wanneer Wallis en Ernest een half jaar in Londen wonen hebben ze nog steeds geen cent te makken en heeft Wallis nog geen enkele vriendschap gesloten.

Uiteindelijk lukt het Wallis om een uitnodiging voor een bijeenkomst bij haar gehate schoonzus Maud te bemachtigen. Maud staat een stuk hoger op de sociale ladder en tijdens die ene bijeenkomst loopt Wallis de befaamde Cecil Beaton tegen het lijf. Dankzij hem wordt er een deur naar meer aanzien en contacten op een kier geopend, en Wallis weet zich handig door die opening te wurmen. Uiteindelijk ontmoet ze Thelma Furness, de minnares van de prins van Wales.

Er begint hier en daar wat te kriebelen

Wallis is in de zevende hemel als de lompe Thelma haar en Ernest uitnodigt om voor een weekend op het kasteel van de prins te blijven. En ze stijgt nog verder in de wolken op wanneer ze de prins uiteindelijk ontmoet. Ze is zwaar onder de indruk van zijn charme, zijn gevoeligheid en zijn vele talenten.

De prins is zelf ook meteen helemaal weg van Wallis, hij ziet haar als een frisse bries door zijn  rijke en adellijke vriendenkring. Van liefde op het eerste gezicht is van beide kanten geen enkele sprake. De prins heeft een minnares die veel aandacht nodig heeft en Wallis is nog altijd tot tevredenheid getrouwd met Ernest. Maar toch begint er hier en daar wat te kriebelen…

“Net als de vorige keer begon het diner met een optreden van de prins van Wales op doedelzak, opnieuw in zijn Schotse outfit. Wallis keek naar de kilt. Was dat de Balmoral-ruit, zoals Ernest beweerde?
Maar wat dan nog? Wat voor kilt moest hij dan aan? Het ging erom dat hij iets voor hen speelde en ze vond het nog ontroerender dan de eerste keer. Nog een bewijs dat er onder dat vrolijke en grappende uiterlijk een attent en gevoelig mens schuilging. Toen de prins ging zitten, met rode wangen, was zij degene die het hardst klapte van allemaal. Ze voelde Elizabeths sarcastische blik, maar concentreerde zich op de dankbare flits in zijn blauwe ogen.”

Een genot om te lezen

Als groot fan van televisieseries als The Crown en Downtown Abbey kon ik dit boek gewoonweg niet negeren toen ik het in de bibliotheek toevallig zag liggen. Wallis Simpson en haar relatie met koning Edward VIII is een van de meest intrigerende episodes uit de geschiedenis van het Britse koningshuis en ik had direct zin om met een kop thee onder een dekentje te kruipen en aan dit boek te beginnen.

Ik werd alles behalve teleurgesteld. De sfeer, de humor, de uitwerking van het personage Wallis, het is allemaal uitstekend gelukt. Er wordt slim gewisseld tussen de uitvaart van Edward en de geschiedenis van Wallis, zo wordt er met de nodige dynamiek naar de ontluikende relatie tussen Wallis en de prins gewerkt. Uiteindelijk heb ik het in een enkel regenachtig weekend verslonden.

Dit is echt zo’n boek dat van mij gerust nog 300 extra bladzijdes had mogen hebben, ik vond het heerlijk. Het was van het eerste woord tot de laatste bladzijde een groot genot om het te lezen.

    Plaats een reactie