Uit Water en Bloed – Jesse Goessens

Het is 1995 en Alex heeft een probleem. Ze is zwanger, maar weet niet wie de vader van haar kind is. Terwijl ze zich afvraagt of ze überhaupt wel een geschikte moeder voor dit kleintje zal zijn, groeit haar behoefte om meer over haar eigen moeder te weten te komen. Zij stierf in 1970 door zelfmoord toen Alex nog maar twee jaar oud was. Alex gaat op onderzoek uit en doet dan uiteindelijk een schokkende ontdekking.

Het onfortuinlijke verhaal van Alex

In principe heeft Alex haar zaakjes prima op orde. Ze is liefdevol opgegroeid onder de vleugels van haar oma Marie en woont samen met vrachtwagenchauffeur Wouter. Hij is wat saai en hun relatie is enigszins ingedut, maar ze houdt wel zielsveel van hem.

Ze heeft een vaste baan waar ze het niet heel erg naar haar zin heeft, gelukkig zorgt haar collega Pieter voor de broodnodige opschudding. Door zijn knappe verschijning gaat ze met plezier naar kantoor en sinds een tijdje hebben ze ook een verhouding.

Maar ja, dan is ze opeens zwanger en weet ze niet of het kind van Wouter of van Pieter is. Haar zwangerschap brengt haar aan het twijfelen. Haar moeder heeft haar als peuter bij haar oma achtergelaten omdat ze niet voor haar kind kon zorgen. Zal zij het er beter vanaf brengen dan haar onbetrouwbare moeder? Bij de verwekking van haar kindje is het tenslotte al gruwelijk misgegaan.

Via een vriendin kan ze aan het politierapport van haar moeders dood komen, maar dat dossier werpt alleen maar meer vraagtekens op.

Het wanhopige verhaal van Anita

Het verhaal heeft veel flashbacks, ook naar 29 mei 1970. Op die dag wordt inspecteur Maurice Vanhaele naar een zelfmoord gestuurd. Bij Marie Vandamme is haar dochter Anita Vandamme dood in de badkuip aangetroffen en alles lijkt op een zelfmoord. Toch zit het inspecteur Vanhaele niet lekker.

Anita was een drugsverslaafde die regelmatig tippelde om haar shotjes bij elkaar te scharrelen, een zelfmoord vindt hij desondanks niet logisch. De inspecteur krijgt alleen de bewijsvoering niet rond en moet uiteindelijk het dossier sluiten.

Als lezer krijg je regelmatig een inkijkje in het leven van Anita en bekruipt je net als de inspecteur het gevoel dat er iets niet klopt. Ondanks dat haar leven een absolute puinhoop is, zet Anita namelijk alles op alles om zich weer bij elkaar te rapen.

“De man die voor Anita stond paste perfect in dit interieur. Het was een struise man, niet als in atletisch gespierd, maar eerder als in groot, gezet en met een bierbuik waar jaren voor gewerkt was om tot dat resultaat te komen. Ook zijn kledingkeuze paste perfect in dit plaatje. Hij droeg enkel een donkerbruine, uitgerafelde onderbroek en een wit onderlijfje met gele vlekken.
Anita zuchtte diep en betreurde reeds dat ze met deze man was meegekomen. De man, die Anita voor die dag nog nooit ontmoet had, had nog geen woord tegen haar gezegd. Hij staarde haar enkel aan met een blik waar zij zich uitermate ongemakkelijk bij voelde. Het voelde net alsof zijn blik haar niet alleen uitkleedde, maar ook allemaal fysieke acties met haar lijf deed, waar ze geen seconde plezier aan beleefde.”

Symboliek

Naarmate het boek vordert, afwisselend in 1945, 1970 en 1995, wordt het verhaal steeds mysterieuzer. Zowel Alex als Anita hebben namelijk dezelfde droom. Hierin zien ze een blonde, jonge vrouw met donkerbruine ogen die verwijtend roept dat ze is vergeten. En dat ‘bloed bindt wat water probeert te scheiden’.

Verder is er zowel in die droom als in het hele verhaal veel symboliek verwerkt. Zo komen er telkens drie bomen terug (die zijn ook mooi op de kaft van het boek verwerkt) en komen er regelmatig nieuwsberichten over ongelukken op de radio, televisie of in de krant voorbij.

Langzaam maar zeker ontrafelt het mysterie zich tot een schokkende climax. En als toetje volgt er een soort van epiloog waardoor ik na het omslaan van de laatste bladzijde alleen nog maar verbaasd voor me uit kon staren. Wat een einde!

Ik wil uitgeverij Phoenix Books graag bedanken voor het beschikbaar stellen van een recensie exemplaar