Oog om oog – M.J. Arlidge

Het Verenigd Koninkrijk heeft besloten om zes veroordeelde criminelen, mensen die in hun jeugd een afschuwelijke misdaad hebben begaan, een tweede kans te geven. Dit houdt in dat ze na het uitzitten van hun straf een permanente, levenslange anonimiteit krijgen. Ze krijgen een nieuwe naam en een nieuw leven omdat hun misdaden destijds zo berucht waren dat deze voormalige criminelen hun leven anders niet zeker zouden zijn. Dat gaat een tijdje goed, maar dan worden de nieuwe identiteiten en verblijfplaatsen van deze mensen systematisch naar de nabestaanden van hun slachtoffers gelekt. En dat heeft vreselijke gevolgen…

Vergelding voor vroegere fouten

Mark Willis is één van de zes mensen die een nieuwe kans heeft gekregen. Hij is altijd voorzichtig met zijn nieuwe identiteit omgegaan en heeft zijn uiterste best gedaan om goed in de maatschappij te passen. Hij had inmiddels een baan in de logistiek en op een paar kleine vergrijpen met diefstal en drugsgebruik had hij zich keurig aan de regels gehouden. Hij was zelfs verliefd op een jonge vrouw die hij tijdens zijn bijeenkomsten bij Narcotica Anonymous had leren kennen.

Maar nu wordt hij door drie mannen met latex varkensmaskers en koevoeten achtervolgd en kan Mark Willis maar aan een ding denken: Ik ben ontmaskerd en zal nu de vergelding voor mijn vroegere fout moeten ondergaan. Zijn achtervolgers staan klaar om toe slaan, maar Mark is niet van plan om zijn lot gelaten over zich heen te laten komen. Hij stort zich op de drukke snelweg onder hem en valt te pletter op het genadeloze beton.

Liever terug naar de gevangenis

Olivia Campbell is als reclasseringsambtenaar de begeleidster van de 19-jarige Jack en daar heeft ze een behoorlijke kluif aan. Hij heeft zijn straf uitgezeten en is met een nieuwe naam en achtergrond in een eigen huisje ver van zijn oorspronkelijke woonplaats ondergebracht, maar Jack vliegt tegen de muren omhoog. Hij vindt dat hij nog niet klaar is voor zijn nieuwe leven en gaat liever terug naar de gevangenis, maar dat kan natuurlijk niet zomaar.

“’Ik ben verplicht om je, voor ik ga, te herinneren aan de voorwaarden van je vrijlating,’ ging de reclasseringsambtenaar vlug verder, want dit deel wilde ze graag snel achter de rug hebben. ‘Geen drank, geen drugs. Alleen bezoek hier thuis als je daar mijn toestemming voor hebt. Alleen onder toezicht toegang tot internet, absoluut geen contact met kinderen en onder geen beding terug naar Southend.’”

Olivia is er niet zeker van of Jack het gaat redden, hij is zo onzeker over zijn nieuwe situatie dat hij makkelijk fouten kan maken. En dan weet ze op dat moment nog niet eens dat ook zijn ware identiteit binnenkort op straat komt te liggen.

Bij wie liggen je loyaliteiten?

De schrijfstijl van M.J. Arlidge is zoals altijd heel vlot en prettig leesbaar. Door de korte hoofdstukken en de steeds wisselende vertelperspectieven heeft het verhaal ook veel vaart, maar dat is niet verrassend, Arlidge is niet voor niets de koning van de fast-paced thriller.

Wat wel opmerkelijk is, is dat Arlidge voor deze standalone voor zo’n omstreden onderwerp heeft gekozen. Als lezer heb je daardoor continu met de vraag bij wie je loyaliteiten liggen. Is dat bij de voormalige criminelen die in hun jeugd een fout hebben gemaakt, maar nu een normaal burgerlijke leven leiden? Of neig je meer naar de getraumatiseerde nabestaanden van hun slachtoffers, die nog steeds met hun vreselijke verlies kampen en snakken naar wraak?

Het is door dit beladen gegeven dat dit boek nog lang na het omslaan van de laatste bladzijde in je hoofd ronddoolt. Het zet je aan het denken en om een eigen mening te vormen, maar zelf ben ik er nog niet uit. Ik had tijdens het lezen namelijk net zoveel sympathie voor de voormalige criminelen als met de nabestaanden die wraak wilden nemen.