Jimmy wordt verward wakker in een kleine, kale ruimte. Hij heeft een bloederige snee op zijn voorhoofd en kan zich niet herinneren hoe dat is gebeurd. Of hoe hij hier is beland. Dan klinkt er opeens een stem uit een luidspreker uit de muur. De stem vraagt op gebiedende toon wat Jimmy voor de kost doet en wordt kwaad wanneer Jimmy zegt dat hij werkloos is. ‘Je bent een drugsdealer!’ galmt de stem. ‘En wij zijn erger dan de politie.’ De deur gaat open en er verschijnt een lange man met een bivakmuts op zijn hoofd in de deuropening. Niet veel later is Jimmy dood.
Een akelige snuffmovie
Het is laat op een vrijdagavond als inspecteur Cara Elliot alleen op het kantoor van de afdeling Zware Misdaden zit. Het volledige team is al naar huis en Cara blijft nog even om de ruimte te ontdoen van de laatste resten van de vorige zaak. Het was een korte, vrij simpele zaak van een vermiste sekswerker. Haar lichaam is niet gevonden, maar het is overduidelijk dat ze dood is. En er zit in ieder geval iemand voor achter de tralies.
Dan wordt ze naar de balie geroepen omdat een onbekende vrouw daar een pakketje heeft afgegeven. Ze zei dat ze er niet meer tegen kon om het nog langer in huis te hebben en verdween toen weer. In het pakketje zit een beschrijfbare dvd waarop een akelige snuffmovie van amper tien minuten blijkt te staan.
In deze snuffmovie wordt – zo blijkt na nader onderzoek – de hedgefonds manager Terence Gregory vermoord. Hij wordt al sinds 2014 vermist en blijkt vrij snel na zijn vermissing in een kleine, kale ruimte te zijn vermoord. Het is een op zichzelf staande cold case en ze weten wie het slachtoffer is, dus Cara heeft er alle vertrouwen in dat ze deze moord snel kunnen oplossen. Maar het duurt niet lang voordat ze beseft dat ze zich hierin akelig heeft vergist…
De echoman
Naarmate het onderzoek naar de moord op Terence Gregory vordert, blijkt dat hij niet de enige is die in die kleine, kale ruimte is vermoord. Het lijkt erop dat iemand, samen met enkele handlangers, mensen die aan hun straf zijn ontsnapt op gruwelijke wijze om het leven brengt. Op een manier die past bij de misdaad die ze onbestraft hebben begaan.
Cara, de onlangs tot inspecteur bevorderde Jamie Huxton, en rechercheurs Nate Griffin, Alana Brody en Toby Shenton volgen alle mogelijke aanwijzingen. Maar dan komt Cara tot de ontdekking dat een flintertje bewijs rechtstreeks naar Noah Deakin leidt. Noah was de vaste partner en beste vriend van Cara, totdat bleek dat hij 31 moorden had gepleegd, waaronder de moord op Nate’s vrouw Mia.
Wanneer Cara besluit om Noah Deakin een bezoek te brengen komt haar lang bewaarde geheim aan het licht en dat levert haar de nodige discussies op. Niet alleen met Charlie, het hoofd van het digitale team van de afdeling Zware Misdaden, met wie ze al ruim een jaar een relatie heeft, maar ook met haar broer Nate Griffin.
Steeds spectaculairder
Na de drie eerdere delen uit de Major Crimes-serie van Sam Holland stond ik echt te popelen om aan dit vierde deel te beginnen, maar het duurde even voordat ik in het verhaal zat. Het begint vrij rustig en de zaak die Cara Elliot op haar bordje krijgt is niet echt opzienbarend. Een moordenaar die mensen vermoordt die eerder aan hun straf zijn ontsnapt, is nu eenmaal niet bepaald een originele invalshoek. Been there, done that, got the T-shirt.
Maar naarmate het verhaal vordert, wordt het steeds spectaculairder. De spanning stijgt tot ongekende hoogte en er komen een aantal grote verrassingen voorbij. En een daarvan is werkelijk om je vingers bij af te likken. Het komt erop neer dat Sam Holland haar hoofdpersonage Cara Elliot weer tot het uiterste heeft getergd, zullen we maar zeggen.
Het einde laat behoorlijk wat open eindjes achter, wat suggereert dat er nog een vervolg komt. Het zou me alleen niet verbazen als dat vervolg weer een andere insteek heeft, zoals Sam Holland eerder met het boek De 20 deed.
Geen reacties