In het jaar 1405 wordt de 25-jarige Marie d’Harcourt uit de hoge Franse adel geplukt en aan Reinald IV uitgehuwelijkt. Hij is de hertog van Gelre en Gulik en graaf van Zutphen. Marie verhuist naar Reinalds hof in kasteel Rosendael (vlakbij het huidige Velp) en Reinalds nichtje Mia wordt één van haar hofdames. Het is Mia, jonkvrouw van Arkel, die in geuren en kleuren vertelt over Maries moeilijkheden met haar man Reinald, haar benarde positie in zowel het kasteel als bij het volk van Gelre en de huizenhoge verwachtingen waar ze aan moet voldoen.
Een stoet zonen, en stel een beetje
Reinald heeft al een aantal kinderen, zonen zelfs. Maar die komen voort uit zijn relaties met minnaressen. Om zijn dynastie veilig te stellen heeft hij een officiële opvolger nodig, en dat is dan ook de enige reden waarom hij met de frêle Marie trouwt. Het is haar taak om zo snel mogelijk een stoet zonen te baren.
De maagdelijke Marie heeft echter geen idee hoe dat zwanger worden werkelijk tot stand moet komen en ze krijgt ook erg weinig kans om daarachter te komen. Direct na hun huwelijksnacht gaat Reinald namelijk terug naar kasteel Rosendael en pas maanden later laat hij Marie komen. Een half jaar na de trouwplechtigheid is het huwelijk nog altijd niet geconsumeerd en dat zorgt voor erg veel onrust. Niet alleen bij Marie, maar bij ook bij de overige inwoners van het kasteel en ieder ander die een beetje politiek betrokken is. De toekomst van Gelre, Gulik en Zutphen staat op het spel als er niet snel een jongetje wordt geboren.
Marie doet er alles aan om haar man zover te krijgen dat hij ’s nachts naar haar slaapvertrek komt, maar dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan.
Jonkvrouw van Arkel
Mia is Maries trouwste bondgenoot en doet haar best om er aan bij te dragen dat het huwelijk tussen haar vrouwe en haar oom met een zwangerschap wordt bekroond. Maar in de tussentijd heeft ze ook haar eigen problemen. Haar vader, Jan V van Arkel, is al jaren verwikkeld in de Arkelse oorlogen. Na zijn verliezen wordt hij gedwongen om het stokje aan zijn zoon Willem van Arkel over te dragen, maar hiermee komt er geen einde aan de sores in het Land van Arkel.
Als jonkvrouw is Mia bovendien een schaakstuk in een voortdurend veranderend politiek landschap. In de adel werden huwelijken alleen gesloten om gebieden uit te breiden en posities van families te versterken. Mia kan niets anders doen dan heel hard hopen dat ze een enigszins fatsoenlijke echtgenoot krijgt toegewezen, zeker als blijkt dat er door al die kostbare oorlogen misschien geen bruidsschat zal zijn.
“Ik kon met niet meer bedwingen. ‘Krijg ik echt geen bruidsschat mee?’
Marie wendde zich naar me toe. ‘Het spijt me, je had het niet uit mijn mond moeten horen. Oorlog kost veel geld, je broer zegt dat je kapitaal nodig is om Arkel te behouden. Reyner steunt hem daarin.’
‘En ze vinden zelf dat ik moet trouwen!’
‘Een strategisch huwelijk kan nuttig zijn, ja.’ Marie zuchtte. ‘Maar op dit moment hebben ze geen keus. Ze bouwen versterkingen, trekken troepen aan, allemaal mannen die bewapend en opgeleid moeten worden…’
‘Een strategisch huwelijk, zoals dat van u?’ Het was nodig om haar aan mijn kant te krijgen. Zonder bruidsschat zou niemand me willen, wat Reinald ook zei.”
Hofintriges en politieke beslommeringen
Het is echt niet zo dat een boek altijd vol vaart en spanning moet zitten om mij geboeid te houden. Maar deze historische roman bestaat in mijn ogen wel uit heel veel geneuzel over heel weinig gedoe. Natuurlijk snap ik dat het in die tijd van levensbelang was dat Marie hertog Reinald tussen te lakens wist te krijgen en te houden, maar het verhaal had van mij wel wat meer mogen bevatten dan dat.
Hofintriges en politieke beslommeringen zijn er natuurlijk ook wel. Alleen zijn met name die politieke gedoetjes door de eindeloze stoet personages en ingewikkelde verbanden nauwelijks te volgen, de namenlijst achter in het boek en de veel te gecompliceerde introductie van het verhaal ten spijt.
Al met al vond ik het boek behoorlijk saai, ik heb me er echt toe moeten zetten om het uit te lezen. Het bevestigt normaals dat als het om historische romans over de Nederlandse geschiedenis gaat, Simone van der Vlugt ongeëvenaard is!
Geen reacties