Patholoog Jonathan Winston is in zijn mortuarium in de kelder van de Forensische Pathologie van Los Angeles bezig met de autopsie van een jonge vrouw. Zowel haar mond als haar vagina zijn met dik draad slordig dicht gehecht en forensisch assistent Sean Hannay kan zijn ogen niet van het verminkte gezicht van de vrouw afhouden. Dan ontdekt dokter Winston dat er een voorwerp in haar vagina is ingebracht. Wanneer hij dat voorwerp te pakken krijgt, klinkt er een korte klik. Hij haalt het voorwerp uit haar en bekijkt met grote ogen wat hij in zijn hand heeft. Een tel later volgt er een keiharde ontploffing en joelt er een snerpend brandalarm door het hele gebouw.
In één klap drie doden
De ravage die rechercheur Robert Hunter en zijn partner Carlos Garcia in het verwoeste mortuarium aantreffen is enorm. Aangezien het lichaam van de dode vrouw nu compleet is verkoold, is het nagenoeg onmogelijk om na te gaan wie ze was, wat de doodsoorzaak was en hoe het komt dat de gehele kelder is ontploft.
Het grote geluk bij deze vreselijke tragedie is dat er een videocamera in deze mortuariumzaal hing en dat de beelden naar een externe server zijn geüpload. Uit de videobestanden is duidelijk op te maken dat de patholoog een kleine bom uit de vrouw haalde en dat die bijna direct ontplofte, waardoor de patholoog en zijn assistent op slag werden gedood. Hierdoor heeft de moordenaar van de vrouw dus in één klap drie doden op zijn geweten.
De twee rechercheurs van de afdeling Zware Misdaden gaan voortvarend aan de slag, maar voordat ze echt meters hebben kunnen maken wordt er opnieuw een dode vrouw gevonden. Ook haar lippen en vagina zijn slordig met dik draad dicht gehecht.
Kunstzinnige vrouwen
Langzaam maar zeker vallen alle puzzelstukjes in elkaar en kunnen Hunter en Garcia concluderen dat degene die deze vrouwen zo gruwelijk toetakelt een obsessie heeft voor kunstzinnige vrouwen met een bepaald uiterlijk. Hij ontvoerd hen, houdt hen vast en laat hen vervolgens op een vreselijke manier om het leven komen.
Nu zijn er in Los Angeles genoeg mensen die lugubere trekjes hebben, maar dit is natuurlijk wel heel wat tandjes erger. Aangezien de vrouwen allemaal een zekere bekendheid genoten, wordt er dus naar stalkers gezocht.
“Garcia keek de kamer rond en probeerde alles in zich op te nemen. Elke centimeter van de muur werd ingenomen door een tekening, artikel, knipsel, schets of foto. Ze kwamen uit kranten, tijdschriften, websites, en veel ervan waren getekend, geschreven of door Smith zelf genomen. Er waren letterlijk honderden afbeeldingen en artikelen. Garcia stapte naar binnen en zijn ogen gleden naar het plafond. Ook daar ging de bizarre collage verder. Elke beschikbare ruimte was bedekt.”
Spectaculair spannend
Je zou haast gaan denken dat er bij Chris Carter een paar steken serieus loszitten, het is haast niet te bevatten dat een normaal denkend mens zoveel lugubere ellende bij elkaar kan verzinnen. In dit derde deel uit de serie over rechercheur Robert Hunter weet Chris Carter zijn lezers opnieuw tot afgrijzen aan te zetten en dat doet hij zo goed dat hij alweer een thriller heeft geproduceerd die onmogelijk is weg te leggen. Zoals gewoonlijk zit het verhaal weer uitstekend in elkaar, zijn de plotwendingen niet van de lucht en is het einde spectaculair spannend. Het enige minpuntje dat ik kan verzinnen is dat Robert Hunter in dit boek niet nog wat verder wordt uitgediept, want uiteindelijk is het deze hoogbegaafde man met een voorliefde voor stokoude whisky die nog het meeste fascineert.
Geen reacties