Het is 1881 en de zesjarige Kleine Bloem is maar wat trots op haar gouden lotussen van tien centimeter. Door de dood van haar vader is haar familie tot de bedelstaf veroordeeld, maar omdat haar strak ingebonden voeten gelijk zijn aan die van keizerlijke concubines, zal ze later een rijke man trouwen. Mannen van stand zien dergelijke gouden lotussen als een teken van gehoorzaamheid en geduld, het is een statussymbool om een vrouw met zo klein mogelijke voeten te hebben. De moeder van Kleine Bloem heeft alleen geen andere keuze dan om haar jonge dochter als dienstmeisje aan de rijke familie Fong te verkopen. En daarmee komen de gekoesterde gouden lotussen in gevaar.
Muizai van Linjing
Kleine Bloem wordt aangesteld als muizai van de even oude Linjing. Als muizai is ze geen dienstmeisje met een loon, ze is het bezit van haar meesteres. En met Linjing heeft ze het niet bepaald getroffen. Kleine Bloem heeft nu misschien wel genoeg te eten en een betrouwbaar dak boven haar hoofd, maar daar is alles ook wel mee gezegd. Linjing is als favoriete dochter van haar vader namelijk behoorlijk verwend en jaloers.
Linjing is ondanks haar jonge leeftijd al verloofd met de zoon van Lord Li, een invloedrijke staatsman die de carrière van haar vader flink verder zal helpen. Lord Li heeft echter oog voor de toekomst en voorziet dat het westen een steeds belangrijkere rol in China zal gaan spelen. Om die reden wil hij dan ook geen bruid met gouden lotussen, maar met natuurlijke voeten voor zijn zoon. Gouden lotussen vindt hij uit de tijd.
Linjing heeft tot afschuw van haarzelf en haar moeder dus geen ingebonden voeten. En daarom vindt Linjing dat haar muizai ze ook niet mag hebben. Met groot verdriet moet Kleine Bloem de windsels van haar voeten halen zodat deze hun natuurlijke vorm weer een beetje terug kunnen krijgen. Vervolgens moet ze haar droom om ooit een man van aanzien te kunnen trouwen ook laten gaan.
Het toonbeeld van elegantie en klasse
Behalve gouden lotussen is een talent voor borduurkunst een gewilde eigenschap voor veeleisende schoonmoeders. Jongedames die prachtig kunnen borduren worden gezien als het toonbeeld van elegantie en klasse. Nu kan Kleine Bloem fantastisch borduren, ze weet als geen ander hoe ze op delicate stoffen figuren met verschillende kleuren tot leven kan brengen.
Linjing is alleen kleurenblind en alles behalve goed met naald en draad. Daarom krijgt Kleine Bloem het ook op dat vlak flink te verduren.
“Het borduurwerk stompte mijn hersens af, zoals vermoeidheid de zintuigen kon vertroebelen, maar het was, na de gouden lotussen, toch de belangrijkste vrouwelijke deugd. Ik had er alles voor overgehad om het talent van Kleine Bloem te hebben, om te kunnen tekenen, schilderen en borduren met hetzelfde instinctieve gemak waarmee spinnen hun web weven, om mijn onkundige tengels in te ruilen voor haar vaardige handen. Maar als ik dat hardop zou zeggen, gaf ik de slavin macht en bekende ik mijn nederlaag. Dat stond mijn trots niet toe.”
Zowel hartverscheurend als hartverwarmend
Ik ben dol op historische romans die zich in China afspelen, dus dit gloednieuwe debuut van Jane Yang stond al voor de dag van uitgave hoog op mijn wensenlijstje. Dat bleek ook al snel heel erg terecht te zijn, want dit intrigerende verhaal ging in een mum van tijd onder mijn huid zitten.
Het vertelperspectief wisselt tussen Kleine Bloem en Linjing, waardoor beide oogpunten uitgebreid de ruimte krijgen. Want ook al lijkt Linjing bevoorrecht en verwend, zij heeft net zo goed met loodzware dobbers te maken. In het China van de 19e eeuw waren vrouwen namelijk totaal overgeleverd aan de grillen van hun echtgenoten en bijbehorende schoonmoeders. Uiteindelijk groeien de twee meisjes als jonge vrouwen steeds dichter naar elkaar toe als blijkt hoe hard ze elkaar nodig hebben om te kunnen overleven.
Deze prachtig geschreven roman is zowel hartverscheurend als hartverwarmend en ik hoop dat Jane Yang nog veel meer van dit weet te produceren!
No Comments