Stefan de Graaf lijkt een hele gewone man. Samen met zijn vrouw Jolanda en hun twee zoons, Timo en Max, heeft hij een heel normaal gezin. Maar omdat ze in het Gelderse plaatsje Beek wonen hebben ze alles behalve een alledaags leven. Zo is het niets bijzonders als er opeens een vrouw met dichtgenaaide ogen en mond in hun huis staat, kunnen ze niet langer dan twee weken buiten hun woonplaats zijn zonder dwangmatige zelfmoordneigingen te krijgen en worden ze omringd door een geheime afdeling van de AIVD.
De heks van Beek
Het dorpje Beek is in de ban van de Wylerheks. In 1665 was Katharina van Wijler een alleenstaande vrouw van ongeveer dertig jaar oud. Ze had twee kleine kinderen, een zoon en een dochter, en volgens haar dorpsgenoten hield zij zich bezig met goddeloze praktijken. Toen haar zoon aan de pest bezweek, maar vervolgens een paar dagen later weer door de straten van Beek liep, werd zij van hekserij beschuldigd. Na haar terechtstelling bleef ze, inclusief ketenen en een dichtgenaaide mond en ogen, in Beek.
Ze loopt zwijgend door de straten en staat soms dagenlang in huizen, een etalage van een winkel of midden op het dorpsplein. Zij doet daar in principe niets, maar haar macht zorgt er wel voor dat de bewoners van Beek nooit meer ergens anders kunnen wonen. Zodra ze langer dan twee weken uit het dorp weg zijn, krijgen ze een onoverkomelijke drang om zelfmoord te plegen.
Dit alles wordt nauwlettend stilgehouden voor buitenstaanders. Robert Grim en zijn team zorgen er altijd voor dat zodra ze een openbare plaats verschijnt, er schermen om haar heen worden gezet. Of dat er een namaak draaiorgel over haar heen komt te staan.
Het boze oog
De Wylerheks lijkt misschien tamelijk onschuldig, maar dat is ze niet. Die ogen en mond zijn om een goede reden eeuwen geleden dichtgenaaid. Als je haar ogen ziet, ga je dood. Als je haar hoort fluisteren ook. En dat is dan ook meteen de reden waarom Robert Grim en zijn team er een dagtaak aan hebben om het bestaan van de heks geheim te houden. Zodra de wereld van haar bestaan komt te weten, zullen ze haar ogen en mond willen openen en dat zal desastreus zijn.
Natuurlijk wonen er ook jongeren in Beek. Zij zijn met de regels opgegroeid, maar het feit dat zij nooit in bijvoorbeeld Amsterdam kunnen gaan studeren, geen wereldreizen kunnen maken en ook niet ongestoord social media kunnen gebruiken is wel een zware dobber. Het frustreert.
Het bloed gaat waar het niet gaan kan, dus gaan een paar jongeren streken met Katharina uithalen en dat heeft uiteindelijk vreselijke gevolgen.
Geloof het of niet: het is ook grappig
Het lijkt misschien raar, toch is het verhaal vaak genoeg erg grappig. De oplossingen van het speciale HEX-team om Katharina voor de ogen van buitenstaanders verborgen te houden zijn vaak hilarisch en ook de gedachten van Robert Grim staan vaak genoeg garant voor gegniffel.
“Anno 2012 leek het HEX-controlecentrum vanbinnen op een kruising tussen het NASA Mission Control Centre in Houston en een verwaarloosd buurtcentrum. Naast de coördinatieruimte met de monitorwand en de hoefijzervormige computerdesk waren er goed onderhouden archiefruimtes, de providerkamer, een kleine bibliotheek over het occulte, een opslagruimte met rookgordijnen die nog het meest leken op theaterrekwisieten (de grote constructies, zoals het bouwkeetje voor als ze langs de openbare weg verscheen, stonden in een loods aan de Rijksstraatweg), een zithoek met oude, vlekkerige sofa’s en een klein keukentje zonder afwasmachine. Door de jaren heen was het controlecentrum meermaals gerenoveerd en gemoderniseerd met net zoveel gevoel voor technische vooruitgang als voor Hollandse kneuterigheid. Als chef veiligheid van HEX had Robert Grim daardoor altijd het gevoel alsof hij in een James Bond-film speelde die was geregisseerd door deelnemers van een Teleac-cursus. Het meest schrijnende voorbeeld was het wekelijks door de burgemeester gedoneerde kartonnen doosje met zakjes Cup-a-Soup en Pickwick thee in veertien smaakjes.
De waterkoker was al maanden defect.”
Naarmate het verhaal vordert en er naar aanleiding van de kwajongensstreken steeds meer problemen ontstaan, verdwijnen de grapjes en maken deze plaats voor gruwel. Die verschrikkingen worden alleen lang niet altijd door Katharina veroorzaakt.
OMG!
Ik heb lang getwijfeld of dit boek wel iets voor mij was. Normaal gesproken lees ik namelijk geen fantasy verhalen, dat is gewoon niet mijn ding. Maar goed, uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het toch. Thomas Olde Heuvelt werd met dit boek immers wereldberoemd en kreeg belachelijk lovende recensies van grootmeesters als Stephen King en George R.R. Martin. Ik vond dat genoeg redenen om me er toch maar eens voorzichtig aan te gaan wagen.
Al na een paar bladzijdes was ik compleet overdonderd. Wat. Een. Boek!
Met een heerlijke schrijfstijl, rake woorden en de nodige humor ontvouwt Olde Heuvelt een verhaal dat me niet meer losliet. Het gaat naadloos over van boeiend en komisch naar spannend om vervolgens bloedstollend, duister en uiteindelijk vreselijk aangrijpend te worden. Met name het einde heeft nog dagenlang als een molensteen om mijn nek gehangen.
Ik heb zelden een boek gelezen wat zoveel indruk op me heeft gemaakt.
Geen reacties