Ria slaakt niet bepaald een zucht van verlichting als ze na vijf maanden in het zuiden van Frankrijk weer voet op Engelse bodem zet. Er staat haar een pittige tijd te wachten waarin ze haar oude leven weer op gaat pakken en haar verdriet definitief moet verwerken. Of er in ieder geval beter mee om moet leren te gaan. Haar vertrek was na de dood van haar collega en beste vriendin bittere noodzaak omdat ze op haar werk niet meer kon functioneren, daarom ging ze op advies van haar baas met sabbatical. Eenmaal terug in haar appartement staat haar alleen een vervelende verrassing te wachten: ze heeft plotseling een huisgenote.
Amanda
De 23-jarige Ria werkt als junior executive bij Cardinal Media, een topbedrijf in merkadvertenties. Dankzij haar begripvolle baas Chris kon ze er gewoon een paar maanden tussenuit zonder haar baan te verliezen, want hij had ook wel door dat de dood van Livvy, die ook als junior executive bij zijn bedrijf werkte, er bij Ria flink had ingehakt.
Chris is de eigenaar van het appartement waar Ria woont en ook daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken. Hij vond het niet nodig dat ze tijdens haar afwezigheid huur zou betalen, en ze kon er na terugkomst ook gewoon weer wonen. Maar ja, hij heeft dus ook alle recht om te beslissen dat er nog iemand anders in dat appartement met twee slaapkamers mag wonen. Hij heeft dat weken eerder aan Ria gemeld, maar zij had haar mailbox al die tijd opzettelijk genegeerd.
En zo ontmoet Ria meteen als ze ‘haar’ appartement binnenloopt haar nieuwe huisgenote Amanda. Die ook nog eens haar directe collega is. Omdat Ria helemaal niet op deze ontmoeting is voorbereid, is hun kennismaking behoorlijk stroef.
Altijd aanwezig en genadeloos ambitieus
Vol goede moed begint Ria weer aan haar werk bij Cardinal Media en dat gaat haar behoorlijk goed af. Ze stoort zich alleen mateloos aan de altijd aanwezige en genadeloos ambitieuze Amanda die zich overal tussen weet te wurmen. En het begint haar ook op te vallen dat een aantal zaken van die Amanda niet lijken te kloppen. Daarom gaat Ria op onderzoek uit, ook in Amanda’s kamer.
“Het vreemde was dat Amanda nauwelijks spullen had. Behalve haar kleding, waarvan bij veel items de labels er nog aan zaten, wat suggereerde dat ze een hele nieuwe garderobe had aangeschaft, waren er niet veel persoonlijke spullen. Had ze haar bezittingen in een opslag gezet totdat ze een grotere woning vond of had ze gewoon een hekel aan rommel?”
Psychologische dreiging
Met een fijne schrijfstijl, een beklemmende sfeer en een constante spanningsopbouw heeft dit boek me prima kunnen vermaken. Ria weet al snel sympathie op te wekken, waardoor je als lezer ook bijna automatisch een hekel aan die bloedirritante Amanda krijgt die van alles lijkt te verbergen. De grote vraag die al lezende rijst is of Ria zich door waanbeelden laat leiden of dat ze het bij het rechte eind heeft. Eén ding is zeker: er zijn absoluut een aantal zaken waar een luchtje aan zit.
Naarmate de psychologische dreiging toeneemt, begint het verhaal ook wat te rammelen. Niet alle ontwikkelingen zijn even geloofwaardig en ik had ook het gevoel dat er wel heel veel in dit verhaal was gepropt. Ik begrijp waarom de moeder van Ria ook een rol in het verhaal had, maar de reden voor Ria’s vertrek uit Zuid Frankrijk vond ik dan weer net iets te veel. Het droeg niet bij aan het verhaal en was in mijn ogen dan ook behoorlijk overbodig.
Hoe dan ook: het was een fijne thriller die ik vooral aanraad als je ook van de boeken van B.A. Paris houdt.
Geen reacties