Het is 17 mei 1510 als pater Sorvino naar de Florentijnse Ognissanti-wijk wordt geroepen. Alessandro Filipepi, die zijn schilderijen altijd met de naam Sandro Botticelli ondertekende, ligt namelijk op sterven. Botticelli wil alleen meer aan de pater doorgeven dan enkel zijn laatste biecht. Hij wil dat pater Sorvino een brief en een schilderij aan Alessandro Vespucci bezorgt. Botticelli heeft net zijn laatste adem uitgeblazen als de pater het schilderij bekijkt en besluit dat niemand het doek ooit mag zien. Dit schilderij kan de machtige familie de’ Medici te gronde richten, en met hen heel Florence.
Een kans uit duizenden
Het is 2023 en Carla Bas is een getalenteerd restaurateur van schilderwerken, maar haar kennis en kunde komen door haar huidige functie in het Museu Nacional d´Art de Catalunya in Barcelona niet tot hun recht. Haar supervisor laat haar alleen maar saaie onderhoudsklusjes doen, terwijl Carla overduidelijk veel meer in haar mars heeft.
Carla is dan ook dolblij als haar oude stagebegeleider professor Domenico Belletti contact met haar opneemt. Hij wil een tentoonstelling in het Galleria degli Uffizi in Florence organiseren die volledig aan Botticelli is gewijd en hij wil dat Carla daar de assistent-curator van wordt. Het is een kans uit duizenden.
Zonder enige moeite pakt Carla haar spullen in Barcelona en vertrekt naar haar droombaan in Italië. Ze heeft niet lang daarvoor haar vriend Àlex met een ander betrapt, dus ze is blij dat ze die pijnlijke situatie op deze manier makkelijk kan ontvluchten. Eenmaal in Florence gaat ze al snel op in haar nieuwe werk, alhoewel ze het wel vreemd vindt dat meerdere mensen haar eraan herinneren dat ze zo op haar oma lijkt. Ze begrijpt niet wat haar oma Graziela, die van oorsprong uit Genua kwam, hiermee te maken heeft.
Het verloren schilderij
Eenmaal in Florence komt Carla al snel in contact met graaf Arnaldo Verini en ze is meteen onder de indruk van zijn enorme kennis over Botticelli. Dat blijkt niet veel later ook niet zo gek te zijn, want de oude man geeft toe dat hij een dagboek van Botticelli in zijn bezit heeft. Dat hij daarin heeft gelezen dat Botticelli enorm door Simonetta Vespucci was geïnspireerd. En dat hij een schilderij voor haar heeft geschilderd dat niemand kent.
“’Simonetta vroeg Botticelli om haar liefde voor Giuliano de’ Medici op doek vast te leggen, en hij heeft vervolgens Venus en Mars geschilderd.’
‘Maar Venus en Mars hangt in de National Gallery in Londen. Dat is geen verloren schilderij.’
‘Het schilderij dat hij in zijn dagboek bedoelt heeft hij geschilderd toen Simonetta nog leefde. De versie in de National Gallery is gemaakt in 1483, zeven jaar na haar dood.’
‘Wil je zeggen dat er een ander schilderij is van Venus en Mars?’
Arnaldo knikte.”
Veel te veel verhaallijnen
Het is een mooi boek, maar het is ook wel erg druk. Sònia Lleonart Dormuà heeft naar mijn smaak veel te veel verhaallijnen in het boek gepropt en dat vond ik jammer. Aan ene kant is er de verhaallijn van Giuliano de’ Medici die stapelverliefd is op de beeldschone Simonetta die is getrouwd met Marco Vespucci, een belangrijke bondgenoot van de de’ Medici. Hij schakelt Botticelli in om haar te schilderen en daarmee wordt er bij de jonge kunstschilder een fascinatie voor Simonetta ontketent die de rest van zijn leven aan zal houden.
Daarnaast is er Carla Bas, haar gedoe met haar ex Àlex die niet helemaal zuiver op de graad is, haar andere ex Max met wie ze nu moet samenwerken en het vergeten verleden van haar oma. Tel daar de oude vete tussen professor Domenico Belletti en graaf Arnaldo Verini bij op, dan is het logisch dat dat verdwenen schilderij van Botticelli eigenlijk maar een bijzaak is. Terwijl ik dat juist het meest interessante onderdeel vond.
Al met al heb ik me best vermaakt tijdens het lezen van dit boek. Het is aardig geschreven en het belicht een aantal boeiende aspecten over Botticelli, de familie de’ Medici en Simonetta Vespucci, de mooiste vrouw van haar tijd. Toch had ik liever gezien dat er meer tijd aan die drie kernfiguren, het thema verboden liefde en het verloren gewaande schilderij was besteed.
Geen reacties