Het lijkt een doodnormale dag te worden als William door zijn opa wordt gewekt. De oude man had het recente avontuur in de Himalaya (William Wenton en het cryptoportaal) niet overleefd, maar gelukkig had hij een digitale versie van zichzelf op een USB-stick bewaard. Hierdoor leeft Williams opa als een virtueel voort en daar is William maar wat blij mee. Hij mag dan wel weer gewoon bij zijn ouders in Noorwegen zijn, maar die rust is bedrieglijk. William krijgt namelijk niet veel later van een wel erg merkwaardige bezorger een geheimzinnig pakketje in zijn handen gedrukt.
Fritz Goffman
Nietsvermoedend neemt William zijn pakketje mee naar school. Als hij het daar tijdens een brandoefening uitpakt, blijkt er een pyramide in te zitten. Eentje die kan vonken en knetteren, wat voor de nodige consternatie zorgt. Voor William het goed en wel beseft, wordt hij met veel bombarie naar het Instituut voor Posthumaan Onderzoek in Engeland gebracht.
Op dit instituut is tijdens Williams afwezigheid opnieuw van alles veranderd. Zo zijn er allerlei nieuwe robots die zogenaamd veel efficiënter werken en doet Fritz Goffman, het hoofd van het instituut wel erg vreemd. Zo laten de vitrines in de ontvangsthal van het instituut zien dat Goffman de grote held van het avontuur in de Himalaya was en weet de man ook dat William een pyramide heeft gekregen.
Gelukkig is Williams goede vriendin Iscia er ook, samen gaan ze allerlei nieuwe belevenissen aan waarbij het gevecht tegen het luridium voor eens en voor altijd moet worden beslecht.
Een spectaculaire robotoorlog
William is het er helemaal niet mee eens dat alle robots in het instituut zijn vervangen. Hij mist de vorige robots die soms uitblonken in totale nutteloosheid en daardoor heel veel charme hadden. Bovendien vindt hij het ook moeilijk te verkroppen dat professor Slapperton ontslag heeft genomen omdat hij het niet eens was met de nieuwe richting die het instituut was ingeslagen.
Het duurt niet lang voordat William erachter komt hoe zeer Benjamin het niet eens is met het nieuwe beleid. Benjamin start namelijk een heuse oorlog tussen de oude en nieuwe robots.
“De bewaak-o-bots wisselden verontruste blikken.
‘LAAT DE REVOLUTIE BEGINNEN!’ riep Benjamin luid en hij zwaaide met het robotbeen als een zwaard boven zijn hoofd.
‘Eindelijk,’ klonk een zware stem ergens in de stellingen.
William draaide zich om. Eerst zag hij alleen oud ijzer, maar toen realiseerde hij zich opeens dat er iets bewoog. Een enorme stalen robot verscheen op het toneel. Hij was drie keer zo groot als Benjamin.
Williams mond viel open.
Nu begon het in alle stellingen te rammelen en te kletteren en de ene na de andere reusachtige robot kroop of reed tevoorschijn, tot er tien reuzenrobots om hen heen stonden. Ze zagen eruit alsof ze in elkaar waren gezet van allemaal afgedankte onderdelen.
‘Eindelijk! Zet ‘m op, kletter-o-bots!’ riep Benjamin.”
Een waardig afscheid
Dit derde en laatste deel van de William Wenton-trilogie is in alle opzichten sensationeel. Het is nog spannender, origineler én grappiger dan de twee voorgaande delen, waardoor het een waardig afscheid van deze jonge codekraker is.
Inmiddels is zoonlief op zijn school een hele campagne begonnen om deze drie boeken onder de aandacht te brengen en dat is niet zonder succes. Meerdere klasgenoten zijn nu ook het eerste deel (William Wenton en de luridiumdief) aan het lezen en de school heeft inmiddels besloten om de hele trilogie op te nemen in de schoolbibliotheek.
Dat is allemaal niet meer dan terecht, want deze heerlijke boeken verdienen veel meer aandacht en populariteit!
Geen reacties