Meggie is dol op boeken, al zo lang ze zich kan herinneren. Dat komt ongetwijfeld door haar vader Mo, want die is boekbinder en ook altijd aan het lezen. Ze zijn samen erg gelukkig, maar er is wel een ding dat Meggie akelig dwars zit. Mo wil haar namelijk nooit voorlezen. Hoe graag ze dat ook wil, hoe vaak ze het ook vraagt, Mo weigert pertinent om voor te lezen uit een van de vele prachtige boeken die ze in hun huis hebben staan. Waarom dat zo is, is voor Meggie een groot raadsel. Ze heeft wel het vage vermoeden dat het iets met de verdwijning van haar moeder te maken heeft.
Stofvinger
Het is een doodnormale dag. Meggie is gewoon naar school geweest en Mo heeft zijn dag gevuld met het herstellen van oude boeken. Maar als de avond valt, ziet Meggie vanuit haar slaapkamerraam een mysterieuze man in de stromende regen staan. Hij staart onafgebroken naar hun huis. Tot haar grote verbazing laat Mo die man binnen.
Mo stuurt Meggie terug naar haar kamer, maar natuurlijk blijft ze achter de deur staan om een poging te doen om wat van het gesprek tussen die vreemde man en haar vader op te vangen. De man blijkt Stofvinger te heten en hij noemt Mo om de een of andere reden Tovertong. En ze hebben het over een andere man, Capricorno.
Meggie begrijpt er niets van en het wordt allemaal nog vreemder als ze de volgende ochtend samen met die Stofvinger in hun busje stappen en naar hun tante Elinor vertrekken. Het feit dat Meggie eigenlijk gewoon naar school moet lijkt helemaal niets uit te maken.
Het geheimzinnige boek
Tante Elinor woont helemaal alleen in een enorm huis dat van onder tot boven propvol met boeken staat. Mo doet net alsof hij eindelijk tijd heeft om een paar van haar stokoude boeken opnieuw in te binden, maar Meggie weet dat er veel meer aan de hand is. Het voelt alsof ze op de vlucht zijn. En het heeft ook iets met een boek te maken dat Mo in alle haast meegenomen heeft, een boek dat Meggie absoluut niet mag zien.
Opnieuw moet Meggie stiekem aan een deur luisteren, dit keer om te weten te komen wat er met dat boek aan de hand is.
“’Ongelooflijk. Ik dacht dat er geen enkel exemplaar meer te krijgen was,’ hoorde Meggie Elinor zeggen. ‘Er doen merkwaardige verhalen de ronde over dit boek. Een antiquaar bij wie ik vaak oude boeken koop vertelde me dat bij hem jaren geleden drie exemplaren op dezelfde dag gestolen zijn. Nagenoeg hetzelfde verhaal heb ik ook nog van twee andere boekhandelaren gehoord.’
‘Echt waar? Dat is wel heel eigenaardig!’ zei Mo. Maar Meggie kende zijn stem goed genoeg om te horen dat zijn verbazing gespeeld was. ‘Nou ja, hoe het ook zij, zelfs al was het geen zeldzaam boek, voor mij is het heel waardevol en ik wil het graag goed opgeborgen hebben, voor een tijdje, totdat ik het weer kom ophalen.’”
Uiteindelijk komt Meggie erachter waarom dat boek zo belangrijk voor Mo is. En wie Capricorno is, waarom hij dat boek wil hebben, waarom Mo nooit voor wil lezen en wat er met haar moeder is gebeurd. Het blijkt alleen allemaal informatie te zijn die Meggie achteraf gezien liever niet had willen weten.
Prachtig, maar ook erg langdradig
Het is tig jaar geleden dat ik dit boek voor het eerst las. Ik was destijds geobsedeerd door de boeken van Harry Potter en was naarstig op zoek naar meer kinderboeken vol tovenarij en mysterie, met dit verhaal van Cornelia Funke vond ik een boek dat enigszins in de buurt kwam.
Om die reden besloot ik het aan mijn elfjarige zoon voor te gaan lezen, maar nu viel het me wel op dat het verhaal vreselijk traag is. Het is zonder meer fantastisch mooi geschreven, maar de zinnen en alinea’s zijn ellenlang en dat valt erg op als je het voorleest. Daarnaast liet de ongedurigheid van zoonlief ook duidelijk zien dat het hele hoofdstukken duurt voordat er eindelijk weer eens wat gebeurt.
Het wordt vanuit het perspectief van Meggie vertelt en zij probeert te ontrafelen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Dat duurt op zich al vreselijk lang, maar als alle informatie eenmaal duidelijk op tafel ligt blijft de vaart ook uit.
Dit boek neemt de tijd en daar is in principe niets mee. Voor een elfjarige jongen die vooral van spanning en actie houdt is dat alleen iets te veel gevraagd. Hoe dan ook, ik heb er zelf in ieder geval opnieuw van genoten!
Geen reacties