Net als je denkt dat het onmogelijk is dat Steve Cavanagh opnieuw met een legal thriller over de charmante advocaat Eddie Flynn kan verrassen, doet hij dat toch. En met verve. Dit keer gaat het om de twee zussen Sofia en Alexandra. Hun vader, oud-burgemeester van New York Frank Avellino, is op gruwelijke wijze door messteken vermoord en het duidelijk dat een van zijn twee dochters dit heeft gedaan. De vraag is alleen wie van de twee de schuldige is, want ze wijzen elkaar als dader aan.
De oogappel en het zwarte schaap
Door een speling van het lot wordt Eddie Flynn de advocaat van de getroebleerde Sofia Avallino. Ze is het zwarte schaap van de familie en heeft met allerlei psychische problemen te kampen. Toch is Eddie er van overtuigd dat ze onschuldig is. Als hij dat niet was, zou hij haar niet verdedigen. Zijn ervaring heeft hem namelijk geleerd dat hij beter ver uit de buurt van schuldige cliënten kan blijven.
Aan de andere kant is Theodore Levy de advocaat van de succesvolle Alexandra Avallino, de oogappel van haar overleden vader. Ze is mooi, zelfverzekerd en populair in alle belangrijke kringen van Manhattan. Het lijkt alsof hij met zijn associé Kate Brooks amper moeite zal hebben om Alexandra uit de gevangenis te houden, maar dan worden de kaarten opeens heel anders geschud.
De openbaar aanklager weet erdoor te drukken dat de zussen samen berecht zullen worden, hierdoor is de kans levensgroot dat zowel Sofia als Alexandra schuldig zullen worden bevonden. Het is aan Eddie om ervoor te zorgen dat zijn cliënt Sofia ondanks de slechte vooruitzichten buiten schot blijft.
Een regelrechte bitchfight
Van enige zusterliefde tussen Alexandra en Sofia is geen enkele sprake. Sterker nog, ze kunnen elkaar niet uitstaan en hebben elkaar ook al jaren niet meer gesproken. Beiden zijn ze er van overtuigd dat de ander hun vader met maar liefst 53 messteken heeft afgeslacht om zo als enige de omvangrijke erfenis op te kunnen strijken.
“’Hoe weet je zo zeker dat je zus je vader heeft vermoord?’ vroeg ik.
‘Omdat mijn zus het ergste rotwijf is dat ik ooit heb ontmoet. Ik wist gewoon dat zij het was. Voor de buitenwereld houdt ze de schijn op. Ze is rijk, succesvol. Het is één grote leugen. Ze is ziek in haar hoofd. Onze moeder heeft het ons niet makkelijk gemaakt toen we klein waren. Alexandra is nog gestoorder dan ik. Maar ze verbergt het beter. De politie heeft haar ook gearresteerd nadat ik had gezegd dat ik haar in de badkamer had zien staan. Toen ik achter in de patrouilleauto zat, zag ik dat ze haar in de boeien sloegen.’”
Aan de pagina’s gekluisterd
Cavanagh begint dit boek door meteen met de climax binnen te vallen: de jury is na slechts 48 minuten klaar met hun beraad en staat op het punt om een uitspraak over deze complexe moordzaak te geven. Hiermee zet hij de boel direct op scherp en geeft hij het startschot voor een duizelingwekkende thriller waarin je als lezer van de ene twijfel in de andere valt.
Het is namelijk ook voor de lezer niet duidelijk of Sofia of Alexandra de moordenaar is, ondanks het feit dat het vertelperspectief ook regelmatige inkijkjes in het hoofd van de dader geeft. Die hoofdstukken heten ‘zij’ en zitten zo sterk in elkaar dat ze de absolute motor achter dit verhaal vormen.
Natuurlijk was ik uiteindelijk ook verbaasd over de werkelijke conclusie, maar dat ben ik inmiddels wel gewend van de legal thrillers van Steve Cavanagh. Hij weet keer op keer te bewijzen dat hij met zijn ingenieuze plotten en verbluffende plottwists als geen ander lezers aan de pagina’s kluistert.
Inmiddels zijn boeken met zijn naam op het omslag voor mij een zogenaamde auto-buy geworden. Ik hoef de titel of achterflap niet eens meer te lezen om te weten dat ik me gegarandeerd kostelijk ga vermaken.
Geen reacties