Het is het jaar 67 na Christus en de inmiddels 24-jarige Friese priesteres Elfleda bevindt zich sinds jaren weer in Rome. Zes jaar eerder (De Veleda voorspelling) was ze naar Brittania getrokken om zich daar bij de Britse rebellie van Boudicca tegen de Romeinen aan te sluiten, maar dat is op een dramatisch fiasco uitgelopen. Daarna heeft ze op aanraden van de Veleda een reis langs de belangrijkste tempels van Europa en Klein-Azië gemaakt. Dit is een standaard onderdeel van haar opleiding als priesteres, maar Elfleda is de gebeurtenissen in Brittania niet vergeten. Daarom is ze terug naar Rome gegaan, ze wil wraak op de Romeinen nemen.
De afwezige keizer Nero
Rome is behoorlijk veranderd sinds Elfleda er jaren geleden eerder hals over kop vertrok. Twee jaar eerder zijn meerdere districten van de stad door een enorme brand in de as gelegd, op deze lege plek wordt nu Nero´s obsceen uitbundige paleiscomplex gebouwd, het Gouden Huis. Keizer Nero is zelf met groot gevolg al een tijd door Griekenland aan het reizen omdat hij aan alle Griekse spelen wil deelnemen, van de Isthmische Spelen, tot aan de Pythische en de Olympische Spelen.
Ook generaal Vespasianus is tot zijn grote ongenoegen opgedragen om deel uit te maken van het keizerlijke klapvee. Wanneer hij tijdens een twee uur durende voordracht van Nero in slaap valt, moet Vespasianus voor zijn leven vrezen. Gelukkig komt op dat moment het nieuws van een grote opstand in Judea en wordt Vespasianus daar naartoe gestuurd om de Joodse rebellen met harde hand tot de orde te roepen.
Elfleda gaat op zoek naar haar vroegere mentor en vriend Plinius, maar hij bevindt zich door de dood van zijn zwager is Comum. Ze reist hem achterna en bij hem hoopt ze weer wat rust te vinden. Ze had alleen niet op de komst van Caenis, de minnares van Vespasianus, gerekend. Door haar politieke gekonkel is de rust uiteindelijk wel heel ver te zoeken.
Terug naar de Veleda
Elfleda heeft haar opdracht van de Veleda nog altijd vers in haar geheugen. Ze had de taak gekregen om in Rome haar oren te luister te leggen zodat die informatie uiteindelijk tegen de Romeinen gebruikt kon worden. Midden in het broeinest van politiek gekonkel weet Elfleda opnieuw belangrijke feiten te verzamelen en ze gaat terug naar het heiligdom aan de Lippe om de Veleda van deze essentiële ontwikkelingen op de hoogte te stellen. Eenmaal ter plaatse komt ze erachter dat de Veleda in de tussentijd haar eigen plannen had om de Romeinen dwars te zitten.
“Elfleda schrok. Ze herinnerde zich het gesprek met Verginius Rufus, die haar had gevraagd om uit te willen zoeken waarom de Veleda juist met Samhain zoveel stamhoofden op bezoek had gehad. Wat zou er gebeurd kunnen zijn?
‘De stamhoofd waren hier niet zomaar uit zichzelf naartoe gekomen. De Veleda had hen uitgenodigd.’
‘Had ze daarvoor een speciale reden?’
‘Ja. Ze is ervan overtuigd dat er een nieuwe tijd gaat aanbreken. Alle tekenen wijzen erop, volgens haar. Het schijnt dat Nero voorlopig nog een tijdje wegblijft uit Rome, de onrust en onvrede over zijn regime nemen daardoor toe, zeker in de provincies die voor de bizar hoge belastingen moeten opdraaien die nodig zijn om Rome weer op te bouwen na de grote brand. En de extreem dure levensstijl van de keizer zet ook veel kwaad bloed.’”
Het is gewoon ontzettend spannend
Ik werd opnieuw verrast door de vaart en dynamiek in dit tweede deel van de Veleda-trilogie. De hoofdstukken zijn kort, worden vanuit verschillende oogpunten en locaties verteld en door alle politieke intriges is het gewoon ontzettend spannend.
Als lezer kruip je in dit boek nog wat dieper in de huid van de sympathieke Elfleda, door haar twijfels en gevoelens krijgt haar personage nog meer vorm dan het in het eerste deel al had gekregen. Plinius is daarbij een prachtige tegenhanger, net als de uitdagende karakters van Caenis, Vespasianus en Julius Civilis.
Dit verhaal is alleen veel meer dan alleen een roman met opvallend veel thrillertrekjes. Het is een prachtig gedocumenteerde (en door de fictieve Elfleda ook geromantiseerde) vertelling over waargebeurde feiten uit de Romeinse tijd. Chris Houtman weet als geen ander deze woelige periode uit de geschiedenis kleurrijk tot leven te brengen.
Geen reacties